تاثیر آموزش به شیوه شبیه سازی ذهنی و نقش آن در گرایش به نوآوری دانش آموزان دختر سال سوم دور اول متوسطه ناحیه سه کرمانشاه

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش به شیوه شبیه سازی ذهنی و نقش آن در گرایش به نوآوری دانش آموزان سال سوم دوره اول متوسطه شهرکرمانشاه می باشد. تا به این سوال پاسخ داده شود که تا چه حد بین آموزش مبتنی بر شبیه سازی ذهنی و گرایش به نوآوری در جامعه مورد مطالعه رابطه ی معنا دار آماری وجود دارد. جامعه ی آماری ، دانش آموزان سال سوم دوره اول متوسطه ناحیه سه در سال تحصیلی 93-94 ونمونه آن 100 نفر می باشد. که به شیوه ی نمونه گیری تصادفی از یکی ازمدارس ناحیه سه انتخاب و مورد مطالعه واقع گردید. به منظور تعیین میزان گرایش به نوآوری از پرسشنامه ی محقق ساخته بامقیاس لیکرت متشکل از 20 سوال استفاده شده است. که پایایی آن از طریق فرمول آلفای کرونباخ تعیین شده است. در این خصوص از پرسشنامه هاگس1 و کنعانی((1391 ایده گرفته شد. افراد به مدت یک ماه و طی 9 جلسه ی آموزشی تحت آموزش به شیوهی شبیه سازی ذهنی قرار گرفتند. درابتدا و انتهای پژوهش به شکل پس آزمون، پرسشنامه گرایش به نوآوری بر روی افراد مورد مطالعه اجرا گردید. تجزیه و تحلیل دادهها نیز در قالب روشهای آمار توصیفی (جدول، میانگین و انحراف معیار) وآزمون های آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس و آزمون (t صورت گرفت. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بین آموزش شبیه سازی ذهنی جامعه مورد مطالعه وگرایش به نوآوری رابطه منفی و معنا دار آماری وجود دارد .نتایج این پژوهش با نتایج پژوهش های گذشته در مورد ارتباط بین شبیه سازی ذهنی و گرایش به نوآوری همخوانی دارد

کلیدواژه ها:

شبیه سازی ، شبیه سازی ذهنی ، گرایش به نوآوری