بررسی تاثیر ایجاد پیاده راه بر افزایش استفاده از سامانه حمل و نقل عمومی ( نمونه موردی پیاده راه 15 خرداد تهران)

حمل و نقل موضوعی محوری در زندگی و نیز یکی از مشکلات جدی است که با آن رو به رو هستیم. این مقوله از جنبه های مختلفی ( زیست محیطی ، اقتصادی و اجتماعی ) ، زندگی شهری را تحت تاثیر خود قرار می دهد، راهکارهایی که در این زمینه مطرح شده اند ، همگی بر لزوم توجه بیشتر به نقش عابر پیاده تاکید دارند . عوامل متعددی بسته به نوع و کیفیت خطوط حمل و نقل منطقه ای ، می تواند بر میزان رویکرد مردم به استفاده از آن تاثیرگذار باشد . پیاده راه ها حرکت عابر پیاده را در فضاهای شهری تسهیل نموده و موجب می گردد پیاده در فضایی امن و به دور از خودروها حضور یابد و موجبات ارتقای تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری فراهم گردد . اما مکان یابی صحیح پیاده راه ها با شناخت معیار ها و عوامل تاثیر گذار درونی و بیرونی برای تشویق افراد در این فضاها ضروریست . از آنجایی که بیشتر استفادکنندگان از این فضاها ، افراد پیاده ای هستند که برای رسیدن ، از سامانه حمل و نقل عمومی استفاده می کنند ، لذا ضرورت پرداختن به این موضوع در این قسمت احساس شد که طراحی پیاده راه ها و افزایش پیاده مداری در سطح شهرها با توجه به مشکلات ترافیکی و آلودگی هوا در موازات یک سامانه حمل و نقل مطلوب پیوسته با فضای پیاده راه ، از لحاظ دسترسی آسان در کوتاه ترین زمان و خدمات دهی با کیفیت مناسب می تواند افراد را در استفاده هر چه بیشتر ، ترغیب کند . روش پژوهش در مقاله حاضر ، روشی ترکیبی متکی بر روش های توصیفی – تحلیلی و موردی – میدانی ست ، که در هر دو متدولوژی مطالعات اسنادی و مشاهدات میدانی با مصاحبه پرسشنامه از استفادکنندگان پیاده راه خیابان 15 خرداد تهران و سنجش اطلاعات بدست آمده به روش تحلیل سلسله مراتبی( 3( AHP سعی بر یافتن مولفه های موثر در استفاده بیشتر کاربران پیاده راه ها ، از سامانه حمل و نقل عمومی بوده است .

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، پیاده راه ، حمل و نقل عمومی ، تحلیل شبکه ای