بررسی قابلیت لحیم کاری سخت فعال کامپوزیت سرامیکی به فولاد زنگ نزن

اتصال مواد ناهمجنس با ساختار کاملا متفاوت مستلزم بررسی یک سری ویژگی های ذاتی ماده می باشد که قابلیت اتصال دو ماده را تحت شرایطاولیه بیان می نماید. غالبا اتصال مواد ناهمجنس مانند کامپوزیت های سرامیکی به فولاد از طریق فرایند لحیم کاری سخت صورت می پذیرد که البته این فرایند خود شرایط خاص را برای اتصال این دو ماده در بر دارد. مهمترین مسیله جهت اتصال مواد سرامیکی به خصوص کامپوزیت های زمینه کربنی (کربن-کربن) به فلزات عمل ترشوندگی سطوح کامپوزیت و فولاد می باشد که در این بین ترشوندگی سطحی مواد کامپوزیت سرامیکی به دلیل زاویه ترشوندگی کم، قابلیت لحیم کاری سخت را جهت اتصال دو ماده مذکور دچار مشکل می نماید. در این پژوهش برای اولین بار با استفاده از فیلر مرسوم (DIN3458 L)Ag54Cd، ایجاد پوشش تیتانیم با فرایند پوشش دهی کندوپاش بر روی سطح کامپوزیت کربن-کربن و با استفاده از فرایند لحیم کاری سخت فعال اتصال بین دو قطعه را ایجاد گردیده است و با استفاده از آنالیزهای ریز ساختاری با میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی، EDS و آنالیز خطی بین ناحیه اتصال دو قطعه به بررسی قابلیت لحیم کاری سخت فعال این مواد در دماها و زمان های مختلف لحیم کاری پرداخته شده و در نهایت به زمان و دمای بهینه جهت اتصال موفق بین دو قطعه میسر گردیده است.

کلیدواژه ها:

قابلیت لحیم کاری ، فرایند لحیم کاری سخت ، ترشوندگی سطحی ، آنالیز ریزساختاری