تاثیر الحاقیات اتصال بر روی عملکرد صفحه ستون تحت خمش دو محوری

یکی از نقاط کلیدی سازه محل اتصال سازه با زمین است . تمامی بارهای وارده بر سازه بایستی از طریق همین محل به خاک زیر پای سازه منتقل شود تا سازه پایدار بماند . اهمیت این اتصال از این جهت است که اولا وظیفه انتقال کل نیروهای سازه به پی را دارا می باشد که در مورد زلزله عکس این مورد اتفاق می افتد و ثانیا این بخش، محل روی دادن ناپایداری کلی در سازه و گسیختگی کلی سازه مخصوصا در هنگام وقوع زلزله بوده و در نهایت رفتار کل سازه بسیار تحت تاثیر میزان صلبیت این اتصال است . در این تحقیق 3 نمونه از اتصالات کف ستون رایج در کارگاه های ساختمانی، تحت حالت های مختلف بارگذاری محوری، لنگر خمشی تک محوری و لنگر خمشی دو محوری در نرمافزار Abaqus واقع شدهاند . سپس الگوی خرابی نمونهها، توزیع تنش بتن زیر کفستون و نمودار ممان چرخش برای هر 3 نمونه بدست آمده و با یکدیگر مقایسه شدهاند . با بررسی و مقایسه نمودارها و کانتورهای تنش این نتایج حاصل شد: در همه مدلها، افزایش بار محوری باعث بیشتر شدن صلبیت اولیه اتصال می شود . این افزایش بسته به شکل مدل، متفاوت میباشد . بیشترین تنش ایجاد شده در بتن، در ز یر بال فشاری ستون اتفاق میافتد که این توزیع تنش، با نظر آییننامهها، که بیشترین تنش ایجاد شده را در انتهای ورق در نظر میگیرند، همخوانی ندارد . مدلهایی که سختی چرخشی اولیه بیشتری نسبت به مدل های دیگر دارند، بعد از اعمال نیروی بیشتر، میزان کاهش سختی چرخشی آنها نسبت به مدلهای دیگر کمتر میباشد

کلیدواژه ها:

ضخامت ، خمش ، ستون ، نرم افزار آباکوس