بررسی کارآمدی آموزش مهارت زندگی با رویکرد شناختی رفتاری گروهی بر سلامت روان و خودکارآمدی دختران گریزان از منزل

هدف :این پژوهش بررسی کارآمدی آموزش مهارت زندگی با رویکرد شناختی رفتاری گروهی بر سلامت روان و خودکارآمدی دختران گریزان از منزل می باشد.روش:به این منظور تعداد 30 نفر از دختر گریزان ساکن دریکی از مرا کزآسیب های اجتماعی شهر مشهد انتخاب شدند،15 نفر گروه آزمایش و15 نفر در گروه کنترل با روش نمونه گیری در دسترس قرار گرفتند.گروه آزمایشی در طی14 جلسه ،هفته ای 2بار به مدت یک ساعت و چهل و پنج دقیقه تحت مداخله شناختی رفتاری قرار گرفتند .گروه شاهد این مداخله را در یافت نکردند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه سلامت روان GHQ و پرسشنامه خودکارآمدی شرر،می باشد.که آزمودنی ها قبل و بعد از اجرای مداخله به آنها پاسخ دادند.داده ها با استفاده از برنامه آماری spss از طریق تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج:نشان داده است که آموزش مهارت های زندگی با رویکرد شناختی رفتاری گروهی بر سلامت روان تاثیر معنادار دارد(P> 0/001 )ولی بر خودکارآمدی دختران گریزان از منزل تاثیر معنا دار نداشته است. p> 0/ 001نتیجه گیری:با توجه به شیوع پدیده گریز دختران و پیامدهای منفی آن به نظر می رسد که آموزش مهارت های زندگی و مداخلات شناختی رفتاری گروهی برای بهبود واصلاح سلامت روان و خودکارآمدی بسیار موثرمی باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت زندگی ، شناختی رفتاری گروهی ، سلامت روان ، خودکارآمدی ، دختران گریزان