تصمیم گیری گروهی به روش روابط ترجیحی فازی شهودی واستفاده از آن در رتبه بندی کارکنان یک سازمان و پیش بینی رفتار آنان با استفاده از مدل مارکوف

امروزه انتخاب کارمندان شایسته بر اساس بهترین عملکردشان از موضوعات حایز اهمیت بیشتر سازمان ها می باشد. این مهم زمانی برجسته تر خواهد بود که سازمان ها به فکر برنامه ریزی شغلی با هدف حداقل نمودن خروج از سازمان برای این دسته از کارکنان خود برآیند. شناسایی کارکنان شایسته بر اساس معیار های کیفی و نظر سنجی امری معمول دربیشتر سازمان ها می باشد ولی تخمین صحت و درستی این روش تا حدی دشوار است، چرا که خطای انسانی و گذر زمان دو فاکتور بسیار مهم در مسیر تصمیم گیری مدیران و ارزیابی عملکرد کارکنان در سازمان خواهد بود. تصمیم گیری گروهی به روش فازی شهودی امکان ارزیابی عملکرد را با حداقل کردن خطای انسانی مهیا می سازد از طرفی روابط ترجیحی فازی شهودی دارای یک خصوصیت بارز هستند و این خصوصیت منجر می شود که قابلیت این روش در نشان دادن اطلاعات مبهم و غیر قابل اعتماد افزایش یابد. خصوصیت تایید، نفی و تردید در این روش آن را به روشی جذاب برای تحقیقات در حوزه تصمیم گیری گروهی تبدیل نموده است. در این مقاله قصد داریم یک فرآیند تصمیم گیری گروهی در انتخاب کارمند شایسته را با استفاده از روابط ترجیحی فازی شهودی ارایه دهیم. سپس با استفاده از مدل زنجیره مارکوف رفتار کارمندان ارزیابی شده را در سازمان پیش بینی نماییم.

کلیدواژه ها:

ارزیابی عملکرد کارکنان ، رفتار کارکنان ، روابط ترجیحی فازی شهودی ، زنجیره مارکوف