ضابطه ها و معیارهای تحدید حقوق و آزادی های اساسی شهروندان در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

در عرصه حقوق اساسی و عمومی، ظریف ترین کارها جمع بین اصول و استثناهاست. در حوزه حقوق و آزادی های اساسی شهروندان اصل بر تعلق حقوق و امتیازات به شهروندان می باشد و تحدید حقوق و آزادی های اساسی شهروندان یک استثناء به شمار می رود. همسازکردن اصل تعلق حقوق و امتیازات به شهروندان با استثنای تحدید حقوق و آزادی های اساسی شهروندان از مقوله هایی سترگ است که می تواند نظام های سیاسی و حقوقی را به واکنش های متفاوت وا دارد. بنابراین، بهترین راه حل این است که مطابق معیارهای بین المللی مندرج در اسناد بین المللی، حقوق و آزاد های فردی و عمومی شهروندان نباید محدود شود جز به موجب قانون و آن چه که برای حفظ امنیت ملی، نظم عمومی، بهداشت یا اخلاق عمومی با حقوق و آزادی-های دیگران لازم است. با چنین رویکردی است که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در موارد بسیاری به برقراری آشتی میان اصل حقوق و آزادی های اساسی شهروندان و استثنای محدودیت در حقوق و آزادی های شهروندان پرداخته است. تحقیق پیش رو ضمن بررسی ضابطه ها و معیارهای تحدید حقوق و آزادی های اساسی شهروندان در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به انطباق یا عدم انطباق ضابطه ها و معیارهای تحدید حقوق و آزادی های اساسی شهروندان در قانون اساسی با معیارهای بین المللی نیز می پردازد.

کلیدواژه ها:

حقوق شهروندان ، تحدید حقوق و آزادی ها ، قانون اساسی ، اسناد بین المللی