بررسی رابطه توانمندی سازی با عملکرد کارکنان زندان های استان تهران

از عوامل مهم بقا و حیات سازمان ها، کیفیت و توانمندی نیروی انسانی است که اهمیت آن به مراتب فراتر از فناوری های جدید،منابع مالی و مادی است. در این راستا نقش نیروی انسانی کارآمد، توانا و دانا در تحقق اهداف سازمانی امری غیر قابل انکار می باشد. نیروی انسانی توانمند، سازمان توانمند را بوجود می آورد و سازمان توانمند محیطی است که کارکنان در گروه های مختلف،در انجام فعالیت ها با یکدیگر همکاری می کنند عبدالهی: 1385 ، ص 149 هدف پژوهشگر در این تحقیق بررسی رابطه توانمندسازی منابع انسانی و عملکرد آنها در زندانهاست. برای انجام این کار از جامعه آماری 143 نفری تعداد 104 نفر نمونه بر اساس جدول مورگان از کارکنان زندان های استان تهران برای تایید یا رد فرضیه های تحقیق و مولفه های تاثیر آموزش شغلی،تفویض اختیار، انگیزه های فردی ،غنی سازی شغل، سبک مدیریت و توانمندی بر عملکرد مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردیده که از روایی محتوا و پایایی مناسب برخوردار می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی بوده که از طریق آن و تجزیه تحلیل داده ها آموزش شغلی، انگیزه های فردی، توانمندی، تفویض اختیار ،غنی سازی شغل، سبک مدیریت مورد تایید قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان می دهد که متغیر سبک مدیریت مشارکتی با ضریب 832 / 0 موثرترین عامل برافزایش عملکرد کارکنان می باشد. به عبارت دیگر هر سازمانی که بتواند از نظر و تخصص کارکنان خود در تصمیم گیری استفاده نماید، سریعتر و با اطمینان خاطر بیشتر به اهداف سازمانی خود می رسد

کلیدواژه ها:

توانمندی ، عملکرد ، زندان ، اثر بخشی ، کارکنان