بررسی تجربی و عددی تاثیر برآمدگی های سطح پانچ برافزایش عمق کشش

کشش عمیق یکی از پرکاربردترین روشهای شکل دهی ورقها است که کاربرد فراوانی در صنایع مختلف از جمله خودروسازی، صنایع هوایی و صنایع الکترونیک دارد. کاربرد این فرآیند به علت مزایایی که نسبت به برخی دیگر از روشهای شکل دهی ورق ها دارد که از جمله آنها سرعت بیشتر تولید و مقرون به صرفه بودن میباشد، به صورت روزافزون در صنایع در حال گسترش است . این امر و نیاز به انجام فرآیندهای دقیق تر و پیچیده تر برای تولید قطعات حساستر محققین را به تحقیق و انجام آزمایشهای بسیاری برای بهبود انجام فرآیند کشش عمیق واداشته است.×این امر شامل بهبود نتایجی مانند افزایش عمق کشش، یکدست ماندن ضخامت ورق بعد از فرآیند، از بین رفتن چروکیدگی، از بین رفتن گوشه دار شدن میباشد. از جمله مهمترین نتایج، عمق کشش است که همواره سعی بر آن بوده که با تغییر متغیرهای فرآیند، عمق کشش افزایش یابد. از جمله این متغیرها شعاع گردشدگی لبه پانچ و قالب، فاصله موجود بین ورق و ورق گیر، نیروی پشت ورق گیر و اصطکاک بین ورق و اجزا میباشند. در این تحقیق روش جدیدی برای افزایش و بهینهسازی عمق کشش در فرآیند کشش عمیق ارایه شده است. در این روش با افزودن بر جستگیهایی روی سطح پانچ و نزدیک به لبه ی پانچ، تمرکز تنش از لبهی پانچ برداشته شده و روی این برجستگیها تقسیم میشود. این امر عمق کشش را در مواردی که پارگی ورق در نزدیکی لبه ی پانچ اتفاق میافتد، افزایش میدهد. در انتها نتایج شبیه سازی اجزا محدود با آزمایش های عملی مقایسه شده اند و هردو نشان-میدهند که این روش عمق کشش را افزایش خواهد داد.

کلیدواژه ها:

کشش عمیق ، عمق کشش ، بهینه سازی ، اجزا محدود