مطالعه تجربی و بررسی پارامترهای موثر در جوشکاری تصادمی آلیاژهای AL3105بهAL 1050 توسط فرایند VFAW

با توجه به نیاز صنعت به ساختار سبک و مقاوم در برابر خوردگی، اهمیت اتصال ورق های آلومینیومی در ساخت ماشین آلات و سازه ها روز به روز بیشتر احساس می شود. رو شهای جوشکاری معمول یک ناحیه موثر از حرارت 1 را در اطراف ناحیه اتصال ایجاد می نمایند در حالی که روش های اتصال حالت جامد مانند جوشکاری ضربه ای، اتصالاتی بدون حرارت قابل توجه تولید می کنند. جوشکاری به کمک فویل بخار شونده 2 روشی جدید برگرفته از جوشکاری انفجاری 3 و جوشکاری ضربان مغناطیسی 4است. این روش برمبنای عبور جریان بسیار بالای تخلیه شده از یک خازن در فویل یا سیم های نازک می ب اشد که با ایجاد یک انفجار الکتریکی در ناحیه مورد نظر، فشار بسیار بالایی تولید می کند. دراثر فشار حاصل از انبساط شدید بخار، ورق به حرکت درآمده و دچار تغییر شکل شدید پلاستیک می شود. با برخورد ورق به ورقی که در مقابل آن موقعیت دهی شده عمل اتصال رخ می دهد. فشار تولید شده با افزایش میزان انرژی تخلیه شده از بانک خازنی به صورت غیرخطی افزایش میابد. این فرایند یک روش جوشکاری ضربه ای قدرتمند برای اتصال قطعات هم جنس و غیر همجنس می باشد. در کار حاضر برای اتصال ورق آلومینیومی با آلیاژ 3105 به ضخامت 0.5 میلیمتر به ورق آلومینیومی با آلیاژ 1050 به ضخامت 2 میلیمتر از فرایند جوشکاری VFAW2 استفاده شده است. پارامترهای موثر فرایند مانند میزان انرژی تخلیه شده درفویل، فاصله ورق های مورد اتصال از یکدیگر و تاثیر عرض جوش در کیفیت اتصال مورد بررسی قرار گرفت. به منظور طراحی آزمایش تجربی از روش تاگوچی 5 استفاده شد. نمونه ها تحت آزمون کشش قرار گرفت و استحکام ناحیه اتصال در جوش های مختلف بررسی شد

کلیدواژه ها:

جوشکادری ضربه ای ، جوشکاری VFAW ، سرعت برخورد ، زاویه برخورد