کاهش تنش های پسماند ناشی از جوشکاری تعمیری در فولادهای زنگ نزن به کمک عملیات پیشگرم قبل از جوش

در این مقاله رفتار مکانیکی - حرارتی فرآیند جوشکاری ذوبی برای تعیین اثر پیشگرم کردن بر اندازه و توزیع تنش پسماند درجوش تعمیری لولههای فولادی زنگ نزن تجزیه و تحلیل شده است. برای تایید مدل المان محدود از دادههای تجربی در اتصال لوله فولادی زنگ نزن که با روش کرنش سنجی سوراخ بدست آمده بودند استفاده شده است. ارتباط خوبی بین نتایج المان محدود و دادههای تجربی بدست آمد. نتایج نشان داد روش محاسباتی توسعه یافته در این مطالعه یک روش موثر جهت پیش بینی تنش پسماند در جوشکاری تعمیری لوله مورد نظر است. اثر پیشگرم کردن روی تنشهای پسماند جوشکاری در تعمیر لولههای فولادی زنگنزن با استفاده از مدل المان محدود حاضر مورد مطالعه قرار گرفت. مشاهده شد که با افزایش دمای پیشگرم، تنشهای پسماند محوری کششی در سطوح داخلی و خارجی لوله کاهش یافته ولی تنشهای پسماند فشاری در سطح خارجی تغییر چندانی نکرده است. همچنین با افزایش دمای پیشگرم تنش پسماند محیطی کششی در سطح خارجی کاهش اما تنش های فشاری تغییر قابل توجهی نمیکنند. تنشهای پسماند محیطی کششی و فشاری در سطح داخلی فقط در دماهای پیشگرم بالاتر کمی کاهش مییابند و بطور کلی پیشگرم بر اندازه و توزیع تنش پسماند محیطی در سطح داخلی تاثیر مهمی ندارد. در دماهای پیشگرم بالا تنشهای پسماند محوری توزیع وسیعتری دارند.

کلیدواژه ها:

پیشگرم ، تنش های پسماند ، جوشکاری تعمیری ، تحلیل اجزای محدود