مبانی فقهی جهادوصلح در اندیشه اسلامی

فقه درجامعه اسلامی چنان دانشی است که رابطه نصوص دینی با زندگی تاریخی انسان مسلمان رادر هر زمان و مکان تعیین می کند. هدف فقه جریان نص در تاریخ و یا بر عکس، پیوند زندگی با نص است. منظور از نص در فرهنگ اسلامی مجموعه ای اعم از قرآن و احادیث نبوی و نیز اخبار امامان معصوم در اندیشه شیعه است که پیوندی درونی با هم دارند و دراصطلاح اسلامی سنت نامیده می شوند. به گونه ای که می توان گفت احادیث پیامبر(ص) و اخبار امامان شیعه مفسر آیات قرآن تلقی می شوند. وظیفه فقه ارجاع مسایل زندگی از جمله مسایل صلح و جنگ به قرآن و سنت و استنباط احکام الزام آور شرعی در این باره است.دانش فقه، علاوه بر قرآن و سنت، به منابع و ادله دوگانه دیگری نیز استناد می کنند که در اهل سنت اجماع و قیاس ، و با اندک تفاوتی در مذهب شیعه عقل و اجماع می باشند. بدین سان منابع چهارگانه؛ 1)قرآن، 2)سنت، 3) عقل، 4)اجماع، ادله اربعه و تفصیلی در مذهب شیعه می باشند که منبع استنباط احکام صلح و جنگ تلقی می شوند. درست به همین دلیل است که فقه را استنباط احکام شرعی فرعی از این ادله تفصیلی چهارگانه تعریف کرده اند.جنگ که در ادبیات فقه اسلامی باعنوان جهاد شناخته می شود، یکی از فروع ده گانه دیانت اسلام است. و بنابراین، یکی از ابواب اصلی فقه اسلامی می باشد. در این مقاله کوشش می کنیم برداشت اسلام شیعی از ماهیت جهاد و صلح واخلاق نظامی در نصوص اسلامی باتوجه به اندیشه های اسلامی به اختصار مورد بررسی قرار دهیم. روش تحقیق به صورت تحلیل وبررسی می باشد.

کلیدواژه ها:

فقه ، صلح ، جهاد ، جنگ ، منابع اسلامی ، اندیشه های اسلامی