تعامل زبان، فرهنگ و تفکر (کاوشی در روان شناسی شناختی زبان و کاربردهای آن در تحولات حوزه خانواده)

بررسی روابط و دیدگاههای مختلف و متاخر در باره زبان وتعامل آن با تفکر و فرهنگ و نقش آنها در تحولات حوزه خانواده، محور اصلی مقاله حاضر را تشکیل می دهد: بی تردید؛ بزرگترین و با شکوه ترین صفت ممیزه انسان از سایر مخلوقات این هستی، صفت تکلم و برقراری ارتباط با دیگران است.تعریف انسان در فلسفه به عنوان حیوان ناطق و تنها موجود اندیشمند2در این هستی،ناظر به همین معنی است.این رفتارمنحصر به فرد انسان، این فرصت و امکان را نیز برای او به وجود آورده که بتواند از آن به عنوان منبع رشد تفکر و فرهنگ استفاده کند.رابطه میان زبان و فرهنگ از دیرباز مورد توجه انسان شناسان،جامعه شناسان و زبان شناسان بوده است و از این رو، بررسی آن می تواند جنبه هایی از فرهنگ سخن گویانش را نمایان سازد.از سویی دیگر،دیدگاههای مختلفی اذعان دارند که رابطه عمیقی بین زبان و تفکر وجود دارد.به گونه ای که زبان در تفکر نظم بوجود می آورد و تفکر،سازماندهی مورد نیاز زبان را امکان پذیر می سازد.اما پرداختن به مساله تقدم و تاخر آنها وپاسخ به اینکه زبان چه نقشی در ساماندهی تفکر انسان بازی می کند،امر مشکلی است و نیازمند بررسی دیدگاه های روان شناسی (رفتارگرایی،شناخت گرایی،ذهن گرایی)،جامعه شناختی و فلسفی در این زمینه می باشد.مقاله در سه بخش ماهیت زبان،بررسی دیدگاه ها و برهان ها و کاربرد آنها در تحولات حوزه خانواده تنظیم گردیده است. براین اساس، بعد از ارایه مفاهیم پایه زبان،به بررسی تحلیلی نظریه های مختلف و متاخر در این زمینه و کاربرد یافته های مربوطه در حوزه خانواده پرداخته می شود،مقاله با نتیجه گیری و جهت گیری پژوهش های آینده در این حیطه به پایان می رسد.

کلیدواژه ها:

زبان ، فرهنگ ، تفکر ، خانواده ، روان شناسی شناختی