تحلیل و بررسی غرور ابلیس در مثنوی

مثنوی مولوی یکی از ارزشمندترین منابع ادبیات عرفانی به حساب می آید که تاثیر پذیری فراوان مولوی از قرآن را میتوان در همه جای آن دید .موضوع سالها عبادت و بندگی ابلیس به درگاه خداوند و پس از آن سرپیچی از فرمان خالق ، به علت غروری که منجر به سجده نکردن او بر آدم شد از جمله مباحث مجادله برانگیز در حوزه ی ادبیات عرفانی است ، بطوری که دسته ای از عرفا به جانبداری از ابلیس پرداخته و علت سجده نکردن او بر آدم را شدت حب و علاقه ی او به خدا می دانند و دسته ای دیگر به مخالفت با او پرداخته و علت سجده نکردنش بر آدم را غرور و تکبر او می دانند که خود را از آدم برتر می دانسته است . این مقاله به تحلیل و بررسی علت رانده شدن ابلیس از بارگاه الهی بنا بر اشعار مثنوی پرداخته و با توجه به اشعاری که به آنها استناد داده می شود علت طرد شدن او غرور ،تکبر و خودبرتربینی او نسبت به آدم است .

کلیدواژه ها:

ابلیس ، غرور ، تکبر ، مثنوی