تاثیر ایجاد امید و انتظار درمان بر کاهش پریشانی زنان مبتلا به سرطان پستان

مروزه سرطان موضوعی است که هزاران نفر از افراد جامعه نسبت به ابتلا به آن فکر میکنند و غالبا یک تصورترسناک از آن دارند. دراین میان سرطان پستان حادثه ای بسیار استرس زا است که تاثیر عمیقی بر جنبه های مختلفروزانه زندگی از جمله سلامت جسمی، روانی و رفاه اجتماعی زنان دارد. چون این بیماری در مراحل مختلف خود تهدیدکننده جنبه های مختلف زندگی است، زنان مبتلا به آن، سطح بالای آشفتگی روانی را نشان می هند که این امر نیزمنجر به علایم افسردگی و اضطراب در آنان می شود. برخی بیماران در سازگاری با تشخیص سرطان مشکل دارند کهاین مساله روی پریشانی روانی و مسیر آینده بیماری آنان تاثیرگذار است. امید درمانی بر این هدف استوار است که بهدرمان جویان کمک کند تا اهداف را فرمول بندی کرده و گذرگاه های متعددی برای رسیدن به آنها بسازند، خود رابرای دنبال کردن اهداف برانگیزانند و موانع را به صورت چالش هایی برای غلبه از نو تعریف کنند. تفکر امیدوارانه وسرطان به دو طریق به هم مربوط می شوند. اول اینکه افراد امیدوار بیشتر بر مشکل متمرکز شده و در حل آن فعالانهتر عمل می کنند. آنها احتمال بیشتری دارد که رفتارهای غربال گری سرطان مانند ماموگرافی یا تست پستان توسطخودشان را انجام دهند. به علاوه، افرادی که امیدوارانه میاندیشند،در مواجهه با تشخیص و درمان سرطان پریشانیکمتر و تطابق بیشتری از خود نشان می دهند.هدف پژوهش حاضر، کاهش پریشانی زنان مبتلا به سرطان پستان شهر تهران با استفاده از امید درمانی بود. بدینمنظور 30 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان مرکز تحقیقات سرطان بیمارستان شهدای تجریش به صورت در دسترسانتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابتدا آزمون پریشانی کسلر روی هر دو گروه اجرا شد و سپسبرنامه امید درمانی روی گروه آزمایش اجرا شد. گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. در پایان آزمونپریشانی کسلر مجددا از هر دو گروه اخذ شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج،نشان داد که امید درمانی، در کاهش پریشانی زنان مبتلا به سرطان پستان موثر است.

کلیدواژه ها:

امید درمانی ، پریشانی ، سرطان پستان