جستاری در پارادایم پدیدار شناسی پست مدرن در معماری

پدیدار شناسی مکتبی است که در جریانات هنری معاصر به خصوص معماری پست مدرن تاثیر به سزایی داشته است و بارزترین تاثیر این مکتب فلسفی در مبانی نظری معماری ،بروز رویکرد های پدیدار شناسی مکان ،بستر و زمینه معماری در طراحی معماری است. پدیدارشناسی هم می تواند به مثابه یک روش در پژوهش های معماری به کار رود و هم می تواند به مثابه یک رویکرد در مطالعات معماری و حتی نگاه به معماری، چیستی معماری و مواجهه با آن به کار رود. نظر به این که پدیدار شناسی یکی از بااهمیت ترین و در عین حال چالش برانگیزترین بحث هایی است که در حوزه معماری وجود داشته و لزوم ورود مفاهیم آن از حوزه نظر به عمل، یکی از چالش های پیش روی معماری معاصر است،در این تحقیق روند ظهور وازه پدیدار شناسی و خواستگاه آن در فلسفه از دو دیدگاه عمده، هوسرل و هایدگر برسی می شود در ادامه پدیدار شناسی معماری که براساس نظریه های ، یوهانی پلاسما و نوربرگ شولتز، مورد کنکاش قرار گرفته و بعد از برسی بعد نظری فلاسفه و تطبیق عناصر معماری مبتنی براین نظریات ،حوذه نفوذ این رویکرد در معماری معاصر به لحاظ کیفی مورد ارز یابی قرار می گیرد . با توجه به اهمیت به کارگیری مبانی نظری در روند طراحی و خلق فضا، با استفاده از پارادایم های مطرح شده در حوزه معماری مانند پدیدارشناسی به بررسی الگوهایی پرداخته می شود که امروزه معماران به طورآگاهانه یا ناآگاهانه در خلق فضا از آ نها بهره می جویند. مواجهه پدیدار شناسانه در معماری قابل پیگیری است وآن تعلیق ابژه معماری وبرسی شیوه مواجهه معمار با موضوع معماری است. نوربرگ شولتز معماری را بودن در مکان تعبیر می کند.یکی از برجسته ترین وجوه پدیدار شناسی پلاسما ، تصور معماری چندحسی است که ما فضا را می بوییم، می شنویم، لمس می کنیم، و حتی می چشیم.

کلیدواژه ها:

فلسفه ، پدیدار شناسی ، معماری پست مدرن ، معماری معاصر ، معماری چندحسی ، خلق فضا