تقابل مفاهیم سنت و تجدد در معماری ایران با تاکید بر تحلیل معماری دوران بعد از انقلاب اسلامی

تقابل سنت و تجدد در معماری ایران پس از انقلاب اسلامی همواره یکی از مسایلی بوده که مورد توجه طراحان و پژوهشگران در دوران اخیر بوده است. در این پژوهش تلاش شده است آثار طراحی شده در معماری پس از پیروزی انقلاب اسلامی مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد و با توجه به تقابل مفاهیم سنت و تجدد رویکرد این معماران نسبت به ارایه اثار خود مورد تحلیل واقع شود. دغدغه اصلی رابطه بین معماری حال حاضر جمهوری اسلامی ایران و پیوند آن با نوگرایی است که به نوعی در پی بازیابی سنت های گذشته می باشد و چگونگی موفقیت ان در جامعه و افراد و همچنین پیوند این موضوع به محیط های فرهنگی به چه نوع بوده است. در روش تحقیق برای بهره گیری صحیح از هردو سابقه نظری و عملی ابتدا چارچوب نظری پژوهش بر اساس ادبیات تخصصی موضوع ترسیم میشود سپس نمونه موردی براساس ان تکمیل میگردد. روش تحلیل به صورت عینی با موضوعاتی است که جنبه های ذهنی و پیش فرض های مهم دارند روشی که به تحلیل محتوا معروف است. در نتیجه مسلما در حال حاضر مسیرهای متفاوت و گوناگونی در مقابل معمار معاصر برای رسیدن به شکل و یا به عبارتی روند طراحی وجود دارد اما یکی از این مسیرها می تواند کنکاش و واکاوی موضوع و ویژگی های پروژه و پی جویی مفاهیم و نمونه ها در معماری بین الملل و گذشته و توجه به وضعیت و نیازهای فرهنگی و اجتماعی امروزین جامعه ما باشد.مطرح شدن معماری در حوزه فرهنگ و هنر کشور و پرهیز از انزوا در داخل و خارج و جهانی شدن مسیری است که معماری ایران می تواند به ان سمت حرکت کند. با رعایت چنین مواردی است که امکان خروج از حاشیه نشینی و احیای جایگاه والای معماری گذشته دست یافتنی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

تقابل مفاهیم ، سنت و تجدد ، معماری ، انقلاب اسلامی