نمادگرایی؛ مفهومی کهن در ادبیات معماری ایران

نماد از آن دسته لغاتی است که در نگاهی ابتدایی تداعی گر مفهومی کاملا روشن و مشخص است چون در ادبیات روزمره انسان بارها خواسته یا نا خواسته و مستقیم یا غیر مستقیم مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از نمادین سازی، آزاد کردن معنا از وضعیت بی واسطه آن است؛ اتفاقی که سبب نمایان شدن هرچه بیشتر یک امر فرهنگی خواهد شد؛ از دو نیمه مفهومی واژه نماد، نیمه معنایی یا مفهوم دلالتی آن همواره پنهان است، اما نیمه صورت و شکل آن ظاهر و آشکار. سالیان سال است که نماد و نمادگرایی و نمادپردازیی در حوزه های مختلف هنری و ادبی مورد بحث و گفت و گو قرار می گیرد اما معماری به عنوان یکی از جلوه های ملموس هنر در ایران به خصوص ، کمترین تحقیقات را در زمینه خویش به نسبت سایر موضوعات روز در پی داشته است. از این رو سعی بر آن است مقدمه ای بر بحث و گفت و گوی بیشتر از ارتباط میان این دو موضوع در پارادایم های فکری موجود باز و بسط داده شود.

کلیدواژه ها:

نماد ، نمادگرایی ، هنر ، معماری ، رمز