جایگاه و مفهوم شمسه در تجلی هنر معماری اسلامی در دوره قاجاریه

هنرمندان مسلمان، فوق العاده به ایجاد نور و آنچه که نور منعکس می کند در آثارشان توجه داشته اند. به همین علت هنرهای آتشین که عبارت از مینا و سرامیک و کاشی سازی و از این قبیل هستند؛ در هنرهای اسلامی و در همه جای دنیای اسلام رواج داشته است.نقطه مرکزی را در گنبدها معمولا با نور ملازم می کنند و در تذهیب که معمولا در شمسه ها چنین حالتی ظاهر می شود، با رنگ طلا در مرکز، بیان می شود. این که نقطه اول را که همان نقطه 8 پایانی سلوک عشقه هاست، به نور تعبیر می کنند، برگرفته از تفکر عرفانی اسلام است که در قرآن کریم نیز بر آن تاکید شده است. خداوند خود را نور می داند. این نور همه عالم وجود را از غیب و شهادت در بر می گیرد و از این رو برای دریافت آن، سیر به درون که مرجع الهام سالکان و منبع انوار الهی است .دو عامل در هنر اسلامی خیلی مهم است. این دو عامل یکی عامل نقش های هندسی و دیگری عامل نقش پیچک است.

کلیدواژه های جایگاه و مفهوم شمسه در تجلی هنر معماری اسلامی در دوره قاجاریه:

نور ، گنبد ، شمسه ، کاشی سازی ، نقش هندسه ، نقش پیچک