تحلیلی بر جایگاه سلامت و روان شهروندان در بناهای شهری همساز با اقلیم

بخش عمده ای از مشکلات بهداشت و سلامت شهروندان به ماهیت و سبک زندگی شهری مربوط می شود. انسان همواره در طول تاریخ سعی می‎نماید؛ به منظور ایجاد سرپناهی امن برای سکونت، آن را با محیط پیرامون خود هماهنگ سازد تا بتواند شرایط مناسبی برای ادامه حیات خویش ایجاد کند و درحقیقت شرایط جغرافیایی، اقلیمی نیز در شکل گیری این فضای زیستی، دخالت مستقیمی دارد. اقلیم یکی از مهم ترین عوامل زیست محیطی است، که در چگونگی رفتار و حالات کلی انسان ها نقش اساسی را ایفا می نماید. یکی از این اثرات مهم اقلیم در زندگی انسان ها، ساخت و ساز مساکن با این شرایط و ایجاد شرایط آسایش حرارتی به وسیله پارامترهای اقلیمی می باشد. طراحی اقلیمی، روشی برای کاهش همه جانبه هزینه انرژی یک ساختمان و فراهم آوردن بهینه ترین شرایط آسایش برای ساکنین است. اجرای روش های مناسب در طراحی ساختمان که با اقلیم محل هماهنگی داشته باشد، همواره موردنظر معماری ساختمان بوده است. طراحی ساختمانی با کمک اقلیم شناسان و استفاده حداکثر از امکانات آب و هوایی هر منطقه با کمک انرژی های طبیعی در ساختمان به صرفه جویی در مصرف سوخت و مهمتر از آن به افزایش کیفیت آسایش و بهداشت جسم و روان محیط مسکونی و سالم سازی محیط زیست منتهی می شود. در واقع می توان گفت که؛ تمام ابعاد زندگی انسان با ساختار محیط اقلیمی او در ارتباط است و معماری همساز با اقلیم پاسخی است که انسان از دیرباز تاکنون برای مقابله با شرایط محیطی به دنبال ان بوده است. این پژوهش با هدف بررسی بناهای شهری همساز با اقلیم و تاثیرات آن بر سلامت و روان شهروندان ارایه گردیده است. لذا در صدد پاسخگویی به این سوالات است که؛ عوامل اقلیمی چه نقشی را در آسایش سلامت و روان شهروندان ایفا می کند و چه مولفه هایی را می توان بر سلامت روان بناهای شهری همساز با اقلیم موثر دانست برای پاسخ به سوالات فوق این پژوهش با روش تحلیلی - توصیفی به بیان معیار هایی برای ایجاد بناهای همسو با اقلیم پرداخته و در انتها به جمع بندی و ارایه راهبردهایی تحلیلی در شرایط آسایش شهروندان با توجه به راهکارهایی اقلیمی پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

سلامت و روان ، اقلیم ، طراحی اقلیمی ، بناهای شهری ، رفتار محیطی