بررسی و مطالعه ی اصول و استانداردهای موجود درحوزه فضای سبز شهری

اغلب تقاضا برای زمین در شهرهای مرکزی، فضای سبز را به مقوله گران قیمت تبدیل می کند. این امر به ویژه در وضعیتی بیشتر آشکار می شود که مراکز فاقد درخت و پارک، باید به وسیله منظرسازی، دوباره احیا شوند. درختان داخل گلدان ها یا باریکه های چمن میانه (خیابان ها) می توانند منافع معدودی برای انسان ها و محیط زیست تولید کنند و گاهی تنها راه حل عملی برای نواحی مسکونی متراکم شهر به شمار می روند. تاسیس پارک های بزرگ چهارگوش در هسته های مرکزی، در صورتی که این نواحی در وضع موجود دارای ساختارهای احداث شده باشند، امر دشواری است. در بیست سال گذشته، بسیاری از شهرداری ها امکان ساخت پارک های خطی یا مسیرهای سبز را به عنوان راه حلی عملی به جای پارک های مرسوم مطالعه کرده اند.در این پژوهش با استفاده از مرور منابع موجود که در زمینه فضای سبز شهری نگاشته شده است از جمله موضوعاتی همچون شاخص های فضای سبز شهری، بام های سبز و دیوارهای سبز و... استاندارد های موجود مد نظر قرار گرفته و استخراج گردیده است. خصوصیات خاص برخی از گیاهان آنها را مناسب تر برای کنترل ترافیک می کنند. خصوصیات گیاهی را بر حسب تعداد ساقه یا تنه، دارا بودن خار، شاخه های لطیف و نازک یا خشن و تراکم های آنها درجه بندی می کنند. ارتفاع نهایی گیاهان یکی دیگر از عوامل طبقه بندی است و از لحاظ اشغال فضا در طراحی جهت مقاصدمختلف اهمیت دارد. گیاهان کوتاه تر تاثیر روانی داشته و مانع عبور عابران می شوند و هرچه ارتفاع افزایش یابد، حصار مطمین تر و مستحکم تر ایجاد می نماید.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، بام سبز ، دیوار سبز