تحلیلی بر چگونگی تاثیر رفتار سیاسی رهبران بر برنامه های راهبردی در سازمان های دولتی ایران

یکی از فعالیت های مهم رهبران هدایت و برنامه ریزی راهبردی در سازمان است . در واقع شالوده عملکردیک رهبر در یک سازمان میزان و تاثیرگذاری و نفوذپذیری در اعضای سازمان است که قوای محرکه پیشرفت و نیل به اهداف تعیین شده را تولید می کند و رسیدن به اهداف کاربردی در سازمان در رای وظایف رسمی و سازمانی یک رهبر قرار دارد . محیط آشفته و تغییرات و رهبری یک عضو کلیدی در هدایت و مدیریت این محیط است . با کمی دقت بر روی شرکت ها و سازمان های مختلف می توان متوجه شد که رهبران بزرگ تفاوت های بزرگی ایجاد می کنند . رهبران متاثر کسانی هستند که نتایج را در یک چارچوب زمانی معین به دست می آورند تا برای سازمان و کار خود موثر واقع شوند . با توجه به فرایند برنامه ریزی راهبردی پرسشهایی مطرح گردیده است که آیا رفتار سیاسی رهبران برنامه های راهبردی می تواند موثر باشد و اگر موثر است چه رفتار سیاسی بیشترین هماهنگی و تاثیر را در برنامه های راهبردی یک سازمان به همراه خواهد داشت . بدین منظور پرسش هایی مطرح گردیده است که به عنوان مقیاسی برای نشان دادن رابطه میان تاثیر رفتار سیاسی رهبران در برنامه های راهبردی در وزارت نیرو مورد بررسی قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

رهبری ، رفتار سیاسی ، برنامه های راهبردی ، سازمان های دولتی