مقاله نقد و بررسی ترجمه قرن دهم قرآن کریم

ایرانیان از نخستین ملتهایی بودند که دین اسلام را پذیرفتند و همگی توان خویش را در راه پروراندن و بالاندن فرهنگ اسلامی به کار گرفتند، و ادب و زبان عرب را با زبان و فرهنگ خویش برآمیختند. ترجمه ی قرآن قرن دهم، یکی از دست نوشت های ارجمند گنجینه ی بزرگ قرآنی آستان قدس رضوی است، این دست نوشت در 583 برگ است. روزگار کتابت آن روشن نیست، اما شیوه نگارش و خط این ترجمه، حدود قرن دهم را برای فراهم کردن این متن، تایید می کند. در این ترجمه از واژه های ویژه ی ماوراءالنهری و شماری از واژه های سغدی نشانی نمی بینیم. این ترجمه آرایه و پیرایه ای از گونه زبانی هروی برخویشتن نبسته است و از هرگونه کاربردی که رنگ و بوی گونه رازی را داشته باشد برکنار است. در سراسر این متن، هیچ نمونه ای از واژه های ویژه ی فارسی سیستانی نمییابیم. این ترجمه گنجینه ای از لغات فارسی بوده، که همسان و همطراز شاهنامه ی فردوسی بوده نقد و بررسی و معرفیاین ترجمه میتواند یکی از ارزشمندترین و نابترین ترجمههای فارسی را به جامعه ی علمی کشور معرفی کند. این ترجمه ی کهن به تصحیح اقای دکترمحمد علی رواقی در سال 1384 در تهران به چاپ رسیده است

کلیدواژه ها:

نقد ، ترجمه ، ترجمه ی کهن ، قرآن ، قرن دهم