اثر محلول پاشی متانول در رژیم های مختلف آبیاری بر عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت بهاره هیبرید سینگل کراس کارون در شمال خوزستان

به منظور تعیین اثر محلول پاشی متانول و سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت بهاره هیبرید سینگل کراس کارون در شمال خوزستان، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. در این بررسی سطوح آبیاری در چهار سطح ( 70 ، 90 و 110 و 130 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر) به عنوان فاکتور اصلی و متانول به میزان پنج درصد حجمی در سه مرحله (شاهد بدون مصرف متانول، مرحله قبل از ظهور گل تاجی (رویشی) 50 روز بعد از کاشت، مرحله ظهور گلتاجی به عنوان فاکتور فرعی با سه تکرار در شمال خوزستان به اجرا گذاشته شد. نتایج نشان داد که سطوح آبیاری بر ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد ردیف دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن هزاردانه، طول بلال، قطر بلال، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در سطح احتمال یک درصد معنیدار بود. محلولپاشی متانول بر ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد ردیف دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن هزاردانه، طول بلال، قطر بلال، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در سطح احتمال یک درصد معنیدار بود . برهمکنش سطوح آبیاری و محلول پاشی متانول بر ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد دانه در ردیف، وزن هزاردانه، قطر بلال، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در سطح احتمال یک درصد معنیدار بود. بیشترین عملکرد دانه با 7453 کیلوگرم در هکتار به تیمار 70 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر با محلولپاشی متانول در دوره رویشی و کمترین با 2143 کیلوگرم در هکتار به تیمار 130 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر در شاهد بدون متانول متعلق بودند.

کلیدواژه ها:

سطوح آبیاری ، محلول پاشی متانول ، عملکرد ذرت