معماری پایدار در معماری فضاهای درمانی: ضرورت ها و مولفه ها

مراکز درمانی، به عنوان یکی از نهادهای مهم در کشور به شمار میروند که با تسهیلات ویژه خود در بازگشت سلامت جسمانی و روانی افراد بیمار جامعه، آموزش نیروهای متخصص بخش بهداشت درمان، پژوهشهای پزشکی و نهایتا ارتقا سطح سلامت جامعه نقش اساسی ایفا میکنند. بر اساس مطالعه وسیع بانک جهانی، بین 50 تا 80 درصد منابع بخش سلامت در کشورهای در حال توسعه، به این مراکز اختصاص دارد. بنابراین اصول درست و هوشمندانه طراحی و استفاده بهینه و صحیح از منابع آنها بایستی کانون توجه قرار گیرد. از آنجاییکه قرن حاضر شاهد بحث پایداری و طراحی پایدار است، در طراحی این مراکز نیز لحاظ نمودن رویکرد معماری پایدار ضرورت دارد؛ تا با افزایش کارایی ساختمان و صرفه جویی در مصرف انرژی در جهت استفاده از انرژی های نو و همسو شدن با طبیعت گام موثری برداشته شود. پژوهش حاضر با هدف پرداختن به ضرورت معماری پایدار در فضاهای درمانی، ابتدا به بررسی اجمالی مراکز درمانی و معماری پایدار و سپس به برشمردن مولفه ها و حوزه های مورد نظر بر طراحی این فضاها میپردازد. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع تحلیلی توصیفی و شیوه گردآوری داده ها نیز به صورت - کتابخانه ای میباشد. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن است که معماری پایدار و توسعه پایدار دارای پتانسیل های ممتازی است که این پتانسیل ها میتوانند توسط معماری به خوبی قابل اجرا و دستیابی باشند تا با خلق بناهایی تعاملگر با بستر و اقلیم در کنار استفاده از معماری پایدار بتوان کمترین آسیب را به محیط زیست وارد کرد.

کلیدواژه ها:

طراحی ، معماری ، معماری پایدار ، فضاهای درمانی ، بیمارستان