نقش امید به زندگی در سلامت سالمندان

یکی از ویژگی های اصلی جمعیت جهان در اواخر قرن 20 و اوایل قرن 21 افزایش چشمگیر جمعیت سالمند در کشورهای توسعه یافته و رشد آن در کشورهای در حال توسعه است. پدیده سالمندی پدیده ای نیست که خاص یک گروه مشخص باشد بلکه حاصل سیر طبیعی ضمانت که منجر به تغییرات فیزیولوژیکی، روانی و اجتماعی می شود که همه افراد آن را به موضوع تجربه خواهند کرد. عمیق تر شدن شکاف بین نسل ها، عدم درک متقابل به سختی نگهداری باعث شده است و زندگی نظرهای مختلف در کنار هم عملا غیرممکن شده و سالمندان عموما جدا از فرزندان خود زندگی کنند. در بسیاری از موارد نیز سالمندان به تنهایی قادر به ادامه زندگی و رفع نیازهای خود نبود و از این رو مراقبت از آن ها به مراکز شبانه روزی نگهداری موسوم به خانه های سالمندان واگذار می گردد. و با واگذاری سالمند خانه سالمندان امید به زندگی در آن ها به شدت کاهش پیدا می کند و با ارتقای سطح سلامتی، بهداشتی، اجتماعی، رفاهی و توان بخشی، مشارکت سالمندان در فعالیت های مختلف و توجه به نیازهای جسمی و روحی، اجتماعی سالمندان می توان (شاخص امید به زندگی) در سالمندان را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

سالمند ، امید به زندگی ، سلامت سالمندان ، سرای سالمندان