چالشی پیرامون روند طراحی یک برج پایدار

امروزه مقوله پایداری و هوشمندی هردو یکی از جریانهای مهم معماری معاصر میباشد که اصل تداوم پذیری در ساختمانها را مورد توجه قرار میدهد و به دنبال تامین امنیت و کارآمدتر بودن بناها و سلامت سیاره زمین و حل مسایل مربوط به محیط زیست و معماری است.(توسعه پایدار) به معنی ارایه ی راه حل هایی در مقابل الگوهای فانی کالبدی، اجتماعی و اقتصادی توسعه می باشد که از بروز مسایلی همچون نابودی منابع طبیعی ، تخریب محیط زیست ، و پایین آمدن کیفیت زندگی انسانها درحال و آینده جلوگیری کند. هدف توسعه پایدار رفاه کامل برای بشریت است. برای تحقق این امر ، پایداری در سه حیطه ، محیطی، اقتصادی و اجتماعی مورد کنکاش قرار می گیرد. بمنظور خواناتر کردن مقوله پایداری در حیطه معماری میتوان آن را در سه زمینه اصلی مورد مطالعه قرار داد ، نخست پایداری کالبدی که ان به عنوان (پایداری اقلیمی) یا (معماری سبز) یاد می شود ، پایداری غیرکالبدی یا (پایدرای اجتماعی) و زمینه دیگر (هوشمندی) می باشد . طراحی پایدار در حیطه معماری شامل ، سه اصل: (صرفه جویی در مصرف انرژی) ، (طراحی بر اساس چرخه حیات) و (طراحی انسانی) میباشد. در این بین ، دو اصل اول تکنیکی بوده و مصالح و روش هایساخت و انرژیهای تجدیدپذیر ارتباط دارند؛ در حالی که اصل سوم برگرفته از انسان و روش های زندگی اوست و به (پایدرای اجتماعی) معروف است .هدف معماری پایدار، ارایه راه حل هایی است که شرایط زیستی مناسب و همزیستی همزمان این سه جنبه را تامین کند.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، توسعه پایدار ، پایداری ، هوشمندی