تقدس آب در فرهنگ ایران باستان

از آب و همسان های آن در قرآن کریم با تعابیر و صفات مختلفی یادشده که نشانگر اهمیت و قداست این عنصر حیات بخش است. نگرش خردمحورانه به آفرینش آب در قرآن و جهان آفرینش، و عنایت به جنبه ی تقدس آن موجب می شود تا شوکت و عظمت حضرت حق بیشتر و بهتر پدیدار شود. آب در قرآن، عامل حیات، روزی، آرامش، مقام استوای عرش الهی و نظایر آن بوده و همه چیز از آب پدید آمده است. از نظر دین اسلام، آب عنصری مقدس و قابل احترام به شمار رفته و به خلقت آن در کنار آفرینش عرش الهی اشاره شده است. هم چنین، از نظر فرهنگ ملی ایران باستان، جنبه ی تقدس آب بسیار بالا بوده و به آفرینش آن به شکل های مختلفی اشاره شده است؛ طوری که در گذشته برخی از دریاها را دربردارنده ی فره و مهد پرورش انسان های پاک قلمدادکرده اند. نیایش، طهارت روح و روان، پاک کردن آب از آلایش و امثال آن در ایران باستان، در کنار آب یا با یاری آب انجام می شده که جایگاه معنوی آب را در فرهنگ ملی ایران به زیباترین شکل ممکن به تصویر می کشاند. ضرورت این جستار در نشان دادن جنبه های قداست و معنویت آب و آفرینش آن در قرآن کریم و فرهنگ ملی ایران می باشد.

کلیدواژه ها:

قرآن ، آب ، فرهنگ ملی ایران باستان ، آفرینش ، تقدس و قداست