نگرشی بر چگونگی خلاقیت کودک با رویکرد بیومیمیتکس

کودکان سرمایه های بسیار مهم هر جامعه هستند. سرمایه گذاری برای این قشر گرچه زود بازده نیست. لیکن گامی اساسی در مسیر توسعه و ترقی آینده است. فراهم آوردن موجبات آموزش و پرورش صحیح و ارتقاء فکری کودکان باعث رشد و تحول این قشر و زمینه ساز تفکر خلاق این گروه می باشد. تمامی کودکان نمونه خارق العاده ای هستند، آنها می توانند هم در کودکی خلاق بوده و هم در بزرگسالی خلاق باقی بمانند. اکثر کودکان در فضاهای شهری زندگی می کنند در چنین فضایی پرورش آنها اجبارا مشروط شده است بدون اینکه واقعا درباره تاثیر این محیط زندگی بر کودکان فکری شده باشد. طبیعت می تواند بهترین الگوهای رفتاری، کشف، تجربه و امکان تملک فضا را به کودک دهد و انواع راه ها و فضاهای متنوع برای او پدید آورد. طراحی فضای به دور از هیاهوی دنیای بزرگترها، دنیای پر از شادی با رنگ های زیبا، روشن که در آن کودک فرصت بیان افکار تازه و پرورش و رشد استعدادهایش را داشته باشد، فضایی که زمینه مناسب برای خلاقیت کودکان فراهم آورد. طراحی خانه کودک، با استفاده از الگوهای طبیعی می تواند شامل مجموعه ای از سرای محله باشد که در آن به پرورش ابعاد مختلف رشد کودکان از لحاظ عاطفی، حسی، حرکتی، خالقیت و مشارکت از طریق بازی و وسایل بازی بپردازد. چون طبیعت داری بهترین و درست ترین الگوهای رفتاری و هندسی می باشد. در این مقاله هدف اصلی ایجاد فضاهای موثر در خلاقیت کودک و همچنین طراحی بیومیمیتک و تقلید از طبیعت برای افزایش خلاقیت کودکان می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی، تحلیلی بوده و روش جمع آوری اطلاعات در آن میدانی، کتابخانه ای می باشد. در جریان آزمون فرضیات و طراحی معماری مشخص می گردد که ساختارهای مهم از طبیعت قابلیت انطباق با نیازهای انگیزش خلاقیت و بداعت کمپوزیسون و انعطاف پذیری در جهت برنامه طرح، اهداف تحقیق و همچین مطالعات روان شناختی و نیازسنجی ها انجام گرفته، که روش طراحی مبتنی بر بیومیمیتک می تواند در فضاهای آموزشی و پرورشی با هدف افزایش خلاقیت موثر باشد.

کلیدواژه ها:

رشد خلاقیت ، کودکان ، فضای بازی ، فضای آموزشی ، بیومیمیکس