ارایه الگوهای توسعه تفرجگاه های رود کناری با تاکید بر اصول و معیارهای طراحی اکولوژیک. نمونه موردی: حاشیه رودخانه زاینده رود اصفهان

توسعه ی روزافزون شهرها و تاثیرات اقتصادی شهری بر محیط طبیعی پیرامون، بسیاری از تفرجگاه های طبیعی درون شهرها را از سوی مراکز توسعه ی شهری با چالش های جدی روبرو می سازد. بنابراین تاکید بر اصول، معیارهای طراحی اکولوژیک و توسعه ی تفرجگاه های طبیعی، می تواند در پایداری ارزش های اکولوژیک محیط طبیعی و افزایش مشارکت جوامع محلی نقش مهمی داشته باشد. این تحقیق برای پاسخگویی به نیاز تفرجی تفرجگاه رود کناری رودخانه زاینده رود تدوین شده است و با بررسی و تحلیل مدارک جمع آوری شده، تعریف دقیقی از طراحی تفرجگاه با بهره گیری از اصول و معیارهای طراحی اکولوژیک و همچنین طراحی قابل تعمیم در توسعه تفرجگاه های رود کتاری ارایه می دهد. در فرآیند طراحی اکولوژیک تفرجگاه رود کناری نخست ویژگی های کالبدی تفرجگاه شناسایی شد و سپس با ارزیابی توان اکولوژیک، ویژگی های دید و منظر و ترجیحات مردمی با استفاده از پرسشنامه ها، نیازها و مکان یابی کاربری ها و ارتباط آنها با یکدیگر تعیین شد. در گام آخر با انطباق یافته های تحقیق، طرح راهبردی تفرجگاه رود کناری با رعایت اصول طراحی اکولوژیک و با هدف توسعه و ارتقاء کیفی محیط تهیه گردید.

کلیدواژه ها:

تفرجگاه ، رود کناری ، طراحی اکولوژیک ، گردشگر ، رودخانه زاینده رود