بررسی میزان انطباق فضاهای آموزشی با پدافند غیر عامل (نمونه موردی شهرستان شهریار)

ایمنی و امنیت از ابتدایی ترین اصول در جهت دستیابی به استانداردهای مطلوب آسایش هر نوع مجتمع در شهر است و اصولا دفاع غیرعامل در مقابل تهدیدات خارجی امری است که از آغاز شکل گیری مجتمع های شهری با هر کارکردی می بایست مورد توجه قرارگیرد. جنگ همواره بعنوان یک پدیده اجتماعی در مراکز جمعیتی است و توجه به ایمن سازی در مقابل آن همواره همچنان بعنوان یک نیاز جدی و اجتناب ناپذیر محسوس بوده و باید مورد توجه قرار گیرد. ساختمان های آموزشی از جمله بناهایی هستند که در صورت رعایت اصول و ضوابط پدافند غیر عامل، علاوه بر حفظ جان دانش آموزان به عنوان آینده سازان کشور، در مواقع بحرانی بعنوان پناهگاه و خدمات رسانی برای محله و منطقه نیز مورد استفاده قرار می گیرد. به همین منظور پژوهش حاضر به بررسی میزان انطباق دو نمونه از مدارس شهرستان شهریار با مبحث 21 مقررات ملی ساختمان (پدافند غیرعامل) و همچنین ارایه راهکارهای اصلاحی برای برطرف نمودن نواقص موجود می پردازد. برای انجام این پژوهش از روش توصیفی – تحلیلی استفاده شده و اطلاعات برمبنای مطالعات کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شده است. ابتدا به تعریف پدافند غیر عامل و بررسی ابعاد مختلف آن پرداخته شده و در ادامه به ارایه قسمت هایی از مباحث 21 (پدافند غیرعامل) و 3 (ایمنی ساختمان در برابر حریق ) مقررات ملی ساختمان که مربوط به فضا های آموزشی می باشد، ارایه شده است. سپس به جمع آوری اطلاعات مورد نیاز مدارس انتخاب شده شهریار از قبیل نقشه ها، عکسها، سوابق و ... پرداخته و در انتها نیز به بررسی میزان انطباق این مدارس با مبحث پدافند غیرعامل و نیز ارایه راهکار های اصلاحی، پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

پدافند غیرعامل ، فضاهای آموزشی ، حریق ، انطباق