بررسی چگونگی استفاده از روش های گرمایش و سرمایش غیرفعال در فضای مسکونی با بهره گیری از معماری بایونیک

موضوع این مقاله بررسی مواردی است که ما را به معماری سبز رهنمون می کند، زیرا با نگاهی نه چندان عمیق به پیرامون خود شاهد آن هستیم که هر چه پیش می رویم، انسان بیش از گذشته به ویرانی محیط پیرامون خود مشغول است و نه تنها به الهام از طبیعت و بکارگیری آن در زندگی روزمره بی توجه است، بلکه با هدر دادن سرمایه های طبیعی غیرقابل تجدید، جهان فردا را به ویرانی می کشد. در ابتدا بطور مختصری به مفهوم سکونت و آسایش ساکنین می پردازیم، چرا که طراحی سکونتگاه بدون در نظر گرفتن رفاه ساکنین کاری عبث است و در ادامه به بررسی روش های غیرفعال جهت سرمایش و گرمایش می پردازیم که بتوانند رفاه مورد نظر را با کمترین استفاده از انرژی های تجدید ناپذیر ایجاد کنند و پس از آن نیز به معرفی معماری بایونیک البته صرفا در حوزه مصالح می پردازیم تا در انتها با پیشنهادات ارایه شده امید آن باشد که شاهد تغییراتی در نگرش به ساخت و سازهای موجود باشیم.

کلیدواژه ها:

سکونت ، مجتمع مسکونی ، توسعه سبز ، گرمایش و سرمایش غیرفعال ، معماری بایونیک