تحلیل و آسیب شناسی نمای ساختمان در پوسته شهر اصفهان

نمای ساختمان گاهی به صورت تشخص و تعریفی از هویت، خود را نشان می دهد. معماری مساجد، مدارس و نماهای مسکونی هر کدام هویت کاربردی و تشخص، طبقه اجتماعی خود را نمایش می دهند. نما در ساختمان معرف هویت ساکنین آن می باشد. از طرفی نمایانگر نگاه و سطح کیفی عملکرد طراح آن نما نیز می باشد. زشت و زیبا، خوشایند و ناخوشایند بودن نما ها به عنوان جزیی از کل شهر، که در نهایت سیما و پوسته شهری را می آفرینند، وابسته به علم و تخصص طراحان و معماران آن بناها می باشد. فرضیه این مقاله به دنبال چرایی آشفتگی در نماهای امروز ساختمان های شهر اصفهان و عدم پیوستگی با شاهکارهای قبل دراین شهر می باشد. و از طرفی با ارایه راهکارهایی در خور شهر تاریخی اصفهان، به تحلیل می پردازد. تحلیل و شناخت و درک صحیح از محیط بصری و ذات و طبیعت خالص، آگاهی و اشراف بر اکولوژی طبیعت انسان باعث پدید آمدن نماهای ماندگار و منحصر به فرد می شود. آثاری که امروزه شاهکارهای معماری نام گذاری شده است. اصفهان دیروز در مقام قیاس با اصفهان امروز به مانند بهشتی زیبا در مقابل بیابانی لم یزرع می ماند. علت آن در نوع نگاه، فرهنگ و تخصص خالقان آن نماها و ناهمگونی با طبیعت و اقلیم می باشد. در بخش های دیگر بعد از بررسی چند عامل از عوامل افول کیفیت بصری نمای امروز اصفهان به صورت مختصر به راهکارهای کلیدی بهبود آن پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

اکولوژی ، محیط بصری ، نما ، پوسته ، سیمای شهر ، اصفهان