توسعه ورزش قهرمانی با تاکید برفرآیند استعدادزایی

با نگاهی جامعه شناسانه و باتوجه به افزایش جمعیت بخصوص در شهرهای کلان و نیز فرهنگ زیست شهری از خانه نشینی به آپارتمان نشینی امکان دسترسی و بهره مندی از میادین ورزشی و فضاهایی که شرایط اجرای فعالیت هایی تحت عنوان بازی و ورزش را ایجاد کنند پاسخگوی نیازهای جامعه امروز نیست. جامعه ای که با داشتن هفتاد درصد مردم زیر 35 سال (براساس آمار انجمن یونسکو سازمان ملل متحد) به عنوان جوانترین مردم دنیا شایسته است تا در میان 10 کشور نخست ورزشمند جهان ( از دیدگاه کمیته بین المللی المپیک) باشد. اما چگونه است که امروز حتی در قاره آسیا هم مقام قابل قبولی ندارد!!!تردیدی نیست که بخشی از این محرومیت ها به جهت عدم برخورداری از یک مدیریت ورزشی هوشمند گریبانگیر مردم جوان ما شده است.علت دیگر را می توان در مدیریت نادرست چرخه اقتصادی کشور جستجو نمود.عدم وجود یک زندگی برنامه ریزی شده و مدون که جایگاه های تلاش ، استراحت و اوقات فراغت در آن پیش بینی نشده است نیز مزید بر علت گردیده تا اینکه خانواده ها امکان پرداختن بامر فراغت را به سبب پایین بودن سطح درآمد و عدم توانایی قبول هزینه های گزاف مراکز ورزشی نداشته باشند. از این گذشته هجوم بیدادگرانه تکنولوژی انفورماتیک به عنوان یک ابزار فرهنگی – ارتباطی در بطن خانواده ها باعث گردیده تا کودکان و نوجوانان-جوانان و حتی در بعضی شرایط بزرگسالان بازی های رایانه-ای را جایگزین فعالیت های ورزشی نمایند. تحت چنین شرایطی برای ورزش مند کردن جامعه و افزایش توانمندی های جسمانی افراد ان باید در اندیشه همگانی نمودن ورزش و پرورش پتانسیل های موجود باشیم.روش شناسی :این مقاله در نظر داردتا با مطالعات کتابخانه ای و به صورت توصیفی به بررسی مدلهای استعدادزایی و عواملی را که محققان در زمینه استعدادیابی در تحقیقات خود مهم دانسته اند بپردازد.وروش تحقیق دراین موضوع به شیوه مروری و بررسی می باشد . روش و ابزار جمع آوری اطلاعات ، بررسی منابع کتابخانه ای واینترنتی شامل کتب و مجلات ، مقالات و تحقیقات سایر پژوهشگران بود.

کلیدواژه ها:

استعداد ، استعدادزایی ، ورزش قهرمانی