رابطه نوع رفتار بازخوردی مربیان با میزان خودکارآمدی ورزشکاران حرفه ای و آماتور

ورزشکاران برای رسیدن به هدف و کسب موفقیت، تمرینهای دشوار و طاقت فرسا را برای به دست آوردن آمادگی-های جسمانی، فنی و روانی، پشت سر میگذارند و آنچه میتواند آنها را در این میدان به هدف مطلوب برساند، ترکیب مناسب از هر سه این آمادگیهاست و آنچه میتواند حاصل تلاشهایی را که در به دست آوردن آمادگیهای جسمی و فنی صرف کرده بر باد دهد یا اثرپذیر کند، شرایط روانی مناسب است (عابدینی و همکاران، .(2014 در این میان خودکارآمدی از مهمترین شاخص های آمادگی روانی ورزشکاران است که در افراد مختلف به سبکهای متفاوت تحت تاثیر قرار میگیرد و سبک رهبری و رفتار مربیان با ورزشکاران در این بین نیز تعیین کننده هستند. بندورا (1977) در تیوری خویش خودکارآمدی را به عنوان قضاوت افراد از تواناییهایی خود در رسیدن به اهداف و انجام موفقیت آمیز فعالیتها تعریف نموده است. مربیان ممکن است از روشهای مختلف رهبری رابطه مدای یا وظیفه مداری استفاده نمایند، اما آنچه که ممکن است اهمیت به سزایی در ورزشکاران و به خصوص ورزشکاران جوان داشته باشد، نوع رفتار بازخوردی مربیان میباشد (حسینی کشتان و همکاران، .(2010 رفتار بازخوردی واکنشی است که مربیان در قبال عملکرد موفق یا ناموفق وزشکار بروز میدهند و میتواند در 5 سبک بازخورد مثبت، بازخورد اطلاعاتی، بازخورد اصلاحی، بازخورد منفی ونهایتارفتار بدون بازخورد تقسیم بندی شود. بنابراین به نظر میرسد که ورزشکاران تحت تاثیر نوع رفتار و سبک رهبری مربیان و در راس آن نوع رفتار بازخوردی از میزان مختلفی از خودکارآمدی برای ادامه فعالیت ورزشی و تلاش برای موفقیت برخوردار خواهند بود که این مساله در ورزشکاران حرفهای و آماتور نیز ممکن است فرآیند متفاوتی داشته باشد. از این رو پژوهش حاضر در نظر دارد تا به بررسی رابطه نوع رفتار بازخوردی مربیان با میزان خودکارآمدی ورزشکاران حرفه ای و آماتور بپردازد.روش شناسی: ورزشکاران دارای بیمه ورزشی در استان خراسان شمالی، جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند 23000) نفر). نمونه پژوهش نیز به صورت تصادفی ساده تعداد 330 نفر از ورزشکاران حرفه ای و آماتور استان انتخاب شدند. از 2 پرسشنامه در این پژوهش استفاده شد. پرسشنامه رفتار بازخوردی مربیان (اسمیت و همکاران، (1977 با 26 سوال برای ارزیابی رفتار بازخوردی مربیان در 5 بعد شامل بازخورد مثبت، بازخورد اطلاعاتی، بازخورد اصلاحی، بازخورد منفی و رفتار بدون بازخورد، و همچنین پرسشنامه خودکارآمدی ورزشکاران (لاوثر و همکاران، (2002 که با 10 سوال میزان خودکارآمدی ورزشکاران و اعتقاد به تواناییهاشان در رشته ورزشی خود را ارزیابی میکرد. ثبات درونی پرسشنامه ها در یک مطالعه راهنما بر روی ورزشکاران دانشجو با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 0/82 و 0/78 به دست آمد.

کلیدواژه ها:

رفتاربازخوردی ، خودکارآمدی ، مربیان ، ورزشکاران