تاثیر شش هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر عوامل فیبرینولیتیک t-PA)، PAI-1 و کمپلکس (t-PA/PAI-1 مردان جوان غیرفعال

امروزه فعالیت بدنی و تمرینات ورزشی بخش وسیعی از زندگی انسان را برای پیشگیری از بیماریهای قلبی عروقی شکل دادهاند. پژوهشگران زیادی به مطالعه ارتباط بین فعالیتبدنی با مقادیر t-PA، PAI-1 و کمپلکس t-PA/PAI-1 (عوامل فیبرونولیتیک) در زنان و مردان پرداخته اند که این مطالعات نشان دادهاند، فعالیت ورزشی منظم باعث بهبود عملکرد سیستم فیبرینولیز میشود 1) و .(2 مطالعات در این زمنیه گزارش کرده اند فعالیت ورزشی شدید با رهایی t-PA از سلولهای اندوتلیال، باعث تحریک سیستم فیبرینولیز میشود. بنابراین میتوان گفت فعالیت سیستم فیبیرینولیز به شدت فعالیت ورزشی بستگی دارد 3) و .( 4 اگرچه بیشتر مطالعات گذشته شدت فعالیت ورزشی را عامل اصلی تاثیرگذار بر فعالیت سیستم فیبرینولیز ذکر کردهاند، اما پژوهشی که به طور مستقل تاثیر تمرینات با شدت بالا را بر عوامل فیبرینولزی مورد بررسی قرار داده باشد، موجود نیست. در همین راستا، یکی از پروتکلهای فعالیت ورزشی کهاخیرا0مورد توجه پژوهشگران فیزیولوژی ورزشی قرار گرفته است، تمرینات تناوبی با شدت بالا(HIIT) 131 میباشد 5) و .(6 هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر شش هفته اجرای HIIT بر عوامل فیبرینولیتیک t- PA)، PAI-1 و کمپلکس (t-PA/PAI-1 مردان جوان غیرفعال بود.