رویکرد اکولوژیکی در توسعه استعداد ورزشی

هدف از پژوهش حاضر ارایه یک رویکرد اکولوژیکی از توسعه استعداد است، که به جای فرد ورزشکار بر محیطی تمرکز میکند که فرد در آن رشد میکند. در واقع مرور تحقیقات نشان میدهد، تاثیر برخی محیطهای ورزشی در کمک به ورزشکاران جوان برای انتقال شایسته به سطح بالاتری از نخبگی بیشتر است بر این اساس مطالعه چنین محیطهای موفقی به درک ما از توسعه استعداد کمک میکند.روششناسی: در این تحقیق از مطالعات کتابخانهای و ترجمه و تحلیل مطالعات استفاده شده است. در این پژوهش، الف)توصیفی جامع از یک محیط توسعه استعداد ورزشی ارایه خواهد شد و ب) عوامل موثر بر موفقیت آن در توسعه ورزشکارانی ممتاز بررسی خواهند شد.نتایج: چشمانداز اکولوژیک در پژوهشهای مرتبط با توسعه استعداد ورزشی، کانون توجه پژوهشگران را از ورزشکاران مستعد متوجه محیطی میکند که آنان در آن رشد مییابند. محیط توسعه استعداد ورزشی به شکل جامع در نظر گرفته میشود؛ یعنی، متشک6ل از دو سطح ماکرو و میکرو، قلمروهای ورزشی و غیر ورزشی و قالب زمانی مشخ6ص (گذشته، حال و آینده) است. در هسته محیط، یک تیم یا باشگاه ورزشی قرار دارد، اما محیط فراتر از تعامل مستقیم ورزشکاران در آن تیم یا باشگاه است. این چشمانداز همچنین فاکتورهایی را در نظر میگیرد که در ترکیب با یکدیگر، تعیینکننده موفقیت یا کارآمدی محیط توسعه استعداد ورزشی در رشد ورزشکاران جوان و مستعد و کمک به آنان رد گذار موف6ق به سطح عالی نخبه درورزششان هستند.نتیجهگیری: چشمانداز جامع اکولوژیکی به توسعه استعداد، نقش محوری محیط کل6ی را آشکار میسازد چرا که بر ورزشکار مستعد نخبه اثر میگذاردو پیچیدگی توسعه استعداد را در دنیای واقعی نشان میدهد. ورزشکاران جوان و مستعد در محیط توسعه استعداد ورزشی شان قرار گرفتهاند و این واقعیتی است که، اگر میخواهیم ماهیت پیچیده توسعه استعداد در ورزش را درک کنیم، باید در نظر بگیریم. بهرهگیری از یک رویکرد جامع اکولوژیکی، راهی امیدبخش در حل6 چالشهای مهمی است که در ورود، حفظ و ارتقای ورزشکاران در یک جامعه مدرن خودنمایی میکنند، و امید میرود که مطالعه محیطهای موفقبه ما امکان دهد توصیههایی درباره نحوه خلق محیطهای که به تربیت استعداد ورزشی میانجامد داشته باشیم.