ارتباط میان اضطراب رقابتی و وقوع آسیب های ورزشی در میان نوجوانان ورزشکار

مقدمه: نقش عوامل روحی -روانی در وقوع آسیب های ورزشی در دهههای اخیر مورد توجه محققان حوزه روانپزشکی،روانشناسی و همچنین آسیب شناسی ورزشی قرار گرفته است. اضطراب ناشی از رقابت ورزشی یکی از عوامل روحی-روانی است که میتواند هم به صورت فیزیکی (جسمانی) و هم به صورت روانی (ذهنی) بر عملکرد ورزشکار اثر سوء داشته باشد و نهایتا منجر به آسیب دیدگی فرد طی فعالیت ورزشی شود. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین اضطراب رقابتی و وقوع آسیبهای ورزشی در میان نوجوانان پسر 14 الی 16 سال در نظر گرفته شد.روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع علی-مقایسه ای به منظور ارزیابی اضطراب رقابتی، پرسشنامه اضطراب رقابت ورزشی (SCAT) توسط 120 شرکت کننده تکمیل شد و برای بررسی وقوع و میزان آسیب های ورزشی از فرم ثبت آسیب ورزشی (Fuller 2006) به صورت گذشته نگر استفاده شد. از همبستگی پیسرسون در سطح معناداری p≤0/005 در این تحقیق استفاده شد.نتایج: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بین میزان اضطراب رقابتی و وقوع آسیبهای ورزشی ارتباط قوی و مثبتی وجود دارد. بطوریکه افراد دارای اضطراب رقابتی بیش از حد (high) در مقایسه با افراد دارای اضطراب رقابتی طبیعی (normal) بیشتر دچار آسیب شدند. ارتباط معنی داری بین میزان وقوع آسیب ورزشی و سطح پایین (پایین تر از حد طبیعی) اضطراب رقابتی یافت نشد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق حاضر، سطوح بالای اضطراب رقابتی میتواند به عنوان عوامل موثر خطرزا برای وقوع آسیب در نوجوانان طی فعالیت ورزشی به شمار آید. بنابراین توجه به کنترل سطح اضطراب رقابتی در بین جوانان به عنوان راهکاری برای پیشگیری از آسیب های ورزشی توسط مربیان، والدین و متخصیصن روانشناسی با اهمیت جلوه می کند.

کلیدواژه ها:

اضطراب رقابتی ، آسیب ورزشی ، نوجوان ، فعالیت بدنی