امکان سنجی توسعه گردشگری در منطقه خلیج فارس و نقش آن در اقتصاد جوامع محلی (مطالعه موردی: سواحل تبن شهرستان پارسیان)

سواحل بعنوان یک قابلیت بالقوه در جذب گردشگر شناخته می شود. کشور ایران با داشتن سواحل در کرانه هایدریای خزر و خلیج فارس و دریای عمان، از این موهبت الهی برخوردار می باشد. سواحل خلیج فارس با داشتنچشم اندازی زیبا قابلیت جذب گردشگر به خصوص در فصول سرد که بیشتر مناطق کشور درگیر سرما می باشند، راخواهد داشت. در این پژوهش به بررسی قابلیت گردشگری در سواحل تبن شهرستان پارسیان پرداخته و با استفاده ازداده های ایستگاه سینوپتیک به بررسی قابلیت های اقلیمی این منطقه پرداخته و همچنین با استفاده از داده هایپرسشنامه ای (جامعه محلی و جامعه گردشگران) به بررسی نقاط ضعف و قوت منطقه و همچنین به بررسی اثراتزیست محیطی احداث سایت گردشگری در این منطقه پرداخته شده است. نتایج حاصله بیانگر لزوم برنامه ریزی هایگردشگری Sun , Sea , Sand)3S) و اکوتوریسم و همچنین بکارگیری جامعه محلی (ارایه فرهنگ محلی، غذاهای محلی، خانه های دوم گردشگری جهت اقامت و اسکان گردشگران) جهت رونق اقتصادی جامعه محلی، باتوجه به قابلیت ها و جاذبه های اکوتوریستی (اقلیمی، طبیعی، فرهنگی) و همچنین اثرات کم زیست محیطی ناشی ازاستقرار سایت گردشگری، را در این منطقه نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، سواحل تبن ، ارزیابی اثرات زیست محیطی ، گردشگری 3S ، خانه های دوم گردشگری