مقایسه ی رجاء در قرآن و مزامیر

؛ رجاء عاملی حیاتی در زندگی انسان و جزء لاینفک آن است. نبود آن آدمی را به یاس و افسردگی دچار کرده، روند طبیعی زندگی انسان را متوقف می سازد؛ زیرا بدون ایمد، انسان تلاشی برای ادامه ی حیات و برآوردن نیازهای زندگی خویش نخواهد کرد. ادیان الهی نیز بر اهمیت و نقش این خصوصیت روانی انسان آگاه بوده اند و در متون خود به آن بسیار پرداخته اند. این پژوهش مفهوم و جایگاه امید را در کتب مقدس دو دین اسلام و یهود مورد بررسی قرار داده است. آیات متعددی در قرآن وجود دارد که با تاکید بر صفات رحمت و بخشایندگی خداوند، امید را در دل مومنان زنده نگه می دارد. آیاتی نیز وجود دارد که نا امیدی را تقبیح کرده، به مومنان امید می دهد. در مزامیر نیز بر امید به عنوان عامل محرکه ی انسان تاکید فراوانی شده است. در جاهای مختلفی از مزامیر که قوم دچار نا امیدی می شوند، پیامبران یهود شروع به امید بخشی به مردم می کنند تا آنها را به زندگی عادی خود برگردانند و این اهمیت امیدبخشی را در مزامیر به خوبی نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

رجاء ، قرآن ، عهد عتیق ، مزامیر ، خداوند