بررسی اثر متقابل ترکیب پذیری عمومی و خصوصی ژنوتیپ های توتون ویرجینیا با محیط

به منظور بررسی اثر محیط بر ترکیب پذیری عمومی و خصوصی، پنج ژنوتیپ توتون ویرجینیا در سال 1386 پنج رقم توتون در یک طرح نیمه دی آلل با یکدیگر تلاقی داده شدند.در سال 1387، 10 جمعیت F1 به همراه 5 لاین والدینی، در دو آزمایش جداگانه (تنش خشکی و بدون تنش ) و در دو منطقه (مرکز تحقیقات توتون تیرتاش و رشت ) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار کشت شدند. صفات طول برگ ، عرض برگ ، تعداد برگ در بوته ، شاخص سطح برگ ، ارتفاع ساقه و عملکرد برگ خشک مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه دی آلل در تمام محیط ها برای تمامی صفات حاکی از معنی دار شدن اثر متقابل EGCA است که ضرورت محاسبه جداگانه اثرات GCA را در هر محیط بیان می کند. اثر متقابل S. E به جز شاخص سطح برگ برای بقیه صفات معنی دار بود که نشان دهنده ناپایداری هیبریدهای خاص در تمام محیط هاست . اثرات متقابل معنی دار نشان می دهد که مقدار تفاوت میان اثرات GCA و SCA ژنوتیپ ها با محیط تغییر می یابد. به طور کلی ، نسبت GCA به SCA برای تمام صفات مورد بررسی به جز طول برگ در تمام محیط ها معنیدار بود که بیانگر نقش چشمگیر اثرات افزایشی در توارث این صفات است . ارقام NC89 و K394 بهترین ترکیب شونده عمومی و K394 NC89، VECoker1254 وCokerCoker347254 بهترین ترکیبات خصوصی برای صفت عملکرد برگ خشک در تمام محیط ها بودند.

کلیدواژه ها:

ترکیب پذیری ، توتون ، دی آلل ، عمل ژن ، تنش خشکی