بررسی برگردان اسطوره های شاهنامه فردوسی در ترجمه فتح بن علی بنداری (مطالعه موردی: اسطوره های پیشدادی)

ترجمه پژوهی یکی از میادین جدید بحث در ادبیات تطبیقی است که از جانب صاحبنظرانی چون سوزانباسنت، پیتر نیومارک مطرح و ارایه گردید. پژوهشگر تطبیقی در این حوزه به تحلیل و تطبیق متن مبدا(متن اصلی) با متن مقصد (متن دوم) میپردازد او به محورهایی از قبیل زمینه های فکری، اجتماعی، فلسفیو تاریخی ظهور ترجمه، نشانه های شخص مترجم در متن ترجمه شده، نقش واسطه گری ترجمه در ادبیاتزبان مقصد و میزان تاثیر آن می پردازد. پژوهش حاضر با روشی توصیفی- تحلیلی به مطالعه ترجمه بنداریپرداخته و نتیجه آن است که ضمن ارایه چهارچوبی درست و مدون از نحوه ارتباط ترجمه با ادبیات تطبیقیبه تحلیل اثر ترجمه شده بنداری اصفهانی از شاهنامه فردوسی بپردازد و محورهای مزبور را مورد کنکاش ووارسی دقیق قراردهد. شایان ذکر است که ترجمه بنداری اصفهانی مطابق با موثرات فرهنگی، زبانی، دینیو فکری خاصی به وجودآمد و شخص مترجم خواسته یا ناخواسته در ترجمه ورود کرده و شخصیت او درآن بازتاب مقبولی یافته است از این رو صرف شخصیت فردوسی در ترجمه پدیدار نیست. همچنین اینترجمه توانسته است زمینه بروز آثاری متاثر از خود، هرچند کم چه به صورت الهام، چه تقلید و چه درحوزه پژوهش ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

ترجمه ، شاهنامه ، فتح بن علی بنداری ، اساطیر ، پیشدادی