راهبردهای تقویت شرکت های داخلی در مقابل شرکت های خارجی در پروژه های نفت، گاز و انرژی

در این مقاله سعی ما بر اینست تا به طور اخص به گوشه ای از محدودیتها و موانع شرکتهای صنعتی ایرانی و مقایسه باشرکت های خارجی بپردازیم و راهبردهای لازم جهت تقویت شرکت ها داخی در رقابت با شرکت های خارجی برای پروژه های نفت، گاز و انرژی را ارائه نماییم. و البته تاحد امکان استنادهای انجام شده، با نگرش خاص به شرایط موجود درقراردادهای کلان نفت، گاز و انرژی کشور و در چارچوب قوانین موضوعه موجود جمهوری اسلامی ایران باشد. به طور خاصه مشکلات و محدودیت ها ازحیث رده بندی به دو دسته محدودیت ها تقسیم میشوند: دسته اول: محدودیتهای مالی – حقوقی نظیر: پرداخت عوارض، مالیات، حق بیمه، تضمین نامه های بانکی ، سپردن تعهدات مالی – حقوقی مانند سفته و برات آن هم در حداکثر میزان خود و … که تعهدات مالی بیش از حد توان غالب شرکت های داخلی را در بر دارد. دسته دوم: محدودیت های اداری – هماهنگی مانند: مراحل متعدد و مختلف روند دریافت و پرداخت صورت وضعیت، انواع تاییدهای متعدد و بعضا موازی توسط کارفرما / کارفرمای اصلی / مشاور/سازمان های بازرسی و بررسی فنی و… ، مراحل مختلف گشایش اعتبار، مراحل مختلف ترخیص کالا، ملزم بودن شرکت های داخلی به اتخاذ شریک خارجی (که در صورت مشارکت یا تشکیل شرکت جدید طرف خارجی باید رهبر مشارکت باشد) و نیز رعایت هم زمان قوانین داخلی و بین الملی برای پیمانکار است که به لحاظ زمانی محدودیت آفرین هستند. آنچه که مهم است وباید بدان توجه کافی گردد اینست که رقبای بین الملی شرکتهای ایرانی به لحاظ بهره مند بودن از امتیازاتی که توسط دولت ها و بانک های خارجی در کشورشان به آنها اعطا می شود و شرکتهای ایرانی از آنها بی بهره یاکم بهره هستند در عرصه رقابت گوی سبقت را می ربایند وبرنده مناقصه ها می شوند. در صورتیکه شرکت های ایرانی برنده مناقصه باشند، در اجرا نیز به دلیل عدم وجود حمایت های فوق در عمل دچار مشکلات عدیده ای خواهند شد. در این مقاله ضمن بررسی قوانین موجود و مقایسه وضعیت شرکت های ایرانی در قیاس با شرکت های خارجی راهکارهای پیشنهاد میگردد که در صورت توجه مسئولیت ذیربط، سازمانها و صنایع مرتبط می تواند تحول عظیمی در شکوفایی و رقابتی کردن صنعت کشور از حیث تقلیل هزینه و صرفه جویی و اقتصادی درپروژه های بین المللی ایرانی به وجود آورد.