بررسی نقش آموزش در ارتقای سواد سلامت تغذیه و ورزش مراجعین سالمند به مراکزدرمانی شهرستان مبارکه در سال 1394

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 707

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRBIAU05_036

تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1396

چکیده مقاله:

سواد سلامت را می توان به صورت توانایی خواندن، درک کردن و عمل کردن بر اساس توصیه های بهداشتی و سلامتی تعریف نمود. افراد در هر سنی، با سواد سلامت ناکافی، با احتمال کمتری اطلاعات نوشتاری و گفتاری ارایه شده توسط متخصصان سلامتی را درک می کنند و به دستورات داده شده توسط آنها عمل می کنند. همچنین وضعیت سلامتی ضعیف تری دارند و هزینه های پزشکی بیشتری را متحمل می شوند. در نتیجه امروزه سواد سلامت ناکافی به عنوان یک تهدید جهانی به شمار می آید. این مطالعه با هدف تعیین رابطه آموزش در ارتقای سطح سواد سلامت تغذیه و ورزش مراجعین سالمند شهرستان مبارکه در سال 1394 انجام گرفته است. از جمعیت 136293 نفری شهرستان مبارکه،11271 نفر)بیش از 8%( را سالمند تشکیل داده است.روش تحقیق: مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است که بر روی 200 نفر سالمند ) 60 سال به بالا( انجام شد. گردآوری اطلاعات از پرسشنامه سواد سلامت بزرگسالان در زمینه ورزش و تغذیه وزارت بهداشت و درمان و پرونده بهداشتی مطابق با روش اجرایی مرکز بهداشت مورد استفاده قرار گرفت. میانگین سنی گروه هدف 5∓±70 سال بود. حدود 51.5 درصد از افراد مورد مطالعه مرد و 48.5 درصد مردبودند. از ابتدای سال 1389 تا پایان 1394 حدود 51 % سالمندان آموزش تغذیه و ورزش را دریافت نمودند. در بررسی اولیه تنها 15 درصد افراد سواد سلامت ورزش و تغذیه مطلوب داشتند. با اجرای آموزش برای 100 درصد سالمندان مورد مطالعه، اطلاعات ماندگار اندازه گیری شده پس از دوماه، 91درصد در آموزش گیرندگان تغذیه و 81 درصد در آموزش گیرندگان ورزش بود و پس از گذشت 6 ماه از آموزش، 65 درصد آموزش گیرندگان ورزش و 79.5 درصد آموزش گیرندگان تغذیه، در سطح رفتار پایدار بودند و در بهبود زندگی آنان موثر بوده است. بر اساس دستورالعمل های وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی درصد اطلاعات ماندگار بایستی بیشتر از 85 و رفتار پایدار بیش از 70 درصد باشد که با توجه به نتایج مطالعه در زمینه ورزش اقدامات موثر دیگری لازم می باشد.نتیجه گیری: به طور کلی این پژوهش رابطه میزان آموزش با ارتقای سطح سواد سلامت سالمندان را نشان می دهد که رابطه معناداری در این زمینه وجود دارد و بایستی در برنامه های ارتقای سلامت این موضوع مورد توجه قرار گیرد. از این رو می توان با شناسایی موانع رفتاری سالمندان و طرح مداخلات موثر جهت رفع آن و همچنین استفاده از رسانه ها و مواد آموزشی ساده و قابل فهم، گامی موثر برای توسعه مهارت های سواد سلامت و ارتقای آن در جامعه سالمند برداشت

نویسندگان

حمزه علی آبادی

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریتHSE

محبوبه ایرانپور

کارشناس سلامت سالمندان مرکز بهداشت شهرستان مبارکه

جواد کیانی

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریتHSE

اعظم رضازاده

کارشناس مسیول واحد سلامت خانواده و جمعیت مرکز شهرستان مبارکه