بررسی اثر تواتر در بازخورد هنجاری مثبت بر اکتساب و یادداری تعادل پویا در پسران 10 تا 12 سال

از پژوهش حاضر بررسی اثر تواتر در بازخورد هنجاری مثبت بر اجرا و یادداری تعادل پویا در پسران 10 تا 12 سال بود. روش شناسی: طرح پژوهش، نیمه تجربی با اجرای پیش آزمون، پس آزمون بود. تعداد 66 پسر دانش آموز با میانگین و انحراف استاندارد سن (0/63± 11/3)، قد (7/74 ± 145) و وزن (8/35± 39/5) پس از پر کردن فرم رضایت، به روش هدفمند انتخاب شدند، و به طور انتساب تصادفی در دو گروه تواتر مطلق و نسبی قرار گرفتند. آزمودنی ها ابتدا پیش آزمون تعادل پویای وای را اجرا کردند و سپس به مدت سه هفته و هر هفته سه جلسه به اجرای تمرینات تعادل پویا پرداختند. در ارایه تواتر مطلق، پس از هر کوشش یک بازخورد حقیقی و یک بازخورد هنجاری و در ارایه تواتر نسبی، پس از هر کوشش یک بازخورد حقیقی و تنها در اولین و چهارمین کوشش، یک بازخورد هنجاری به آزمودنی ارایه گردید. نتایج: تحلیل واریانس اجرا شده در اکتساب تعادل پویا حاکی از عدم تفاوت معنادار بین گروه ها بود، اما تحلیل اجرا شده بر نمرات یادداری تفاوت معناداری را با 0/031= Sig نشان داد. بازخورد هنجاری به عنوان یک بازخورد انگیزشی در مرحله یادداری مهارت تعادلی پویا موثر بود، و این تاثیر در تواتر نسبی نسبت به تواتر مطلق بازخورد بارزتر می باشد. با توجه به نتایج این مطالعه می توان این گونه نتیجه گیری کرد که تواتر نسبی نه تنها در بازخورد اطلاعاتی و خبری، بلکه در بازخورد انگیزشی از نوع هنجاری بر اجرای مهارت حرکتی موثر می باشد. در کل می توان گفت که بازخورد هنجاری مثبت با تواتر نسبی منجر به ثبات بهتری در مهارت تعادل پویا شده است.

کلیدواژه ها:

بازخورد هنجاری ، تعادل پویا ، اکتساب ، یادداری ، پسر