تاثیر تقدم و تاخر ترکیب تمرین فیزیکی و مرور ذهنی بر هماهنگی دو دستی دانشجویان دختر

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 776

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SBSP01_050

تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1396

چکیده مقاله:

مرور ذهنی به عنوان بازسازی یک الگوی حرکتی در ذهن مطرح است و استفاده از آن در تمرینات با توجه به عدم نیاز این شیوه تمرینی به امکانات و تجهیزات خاص حایز اهمیت است و قطعا درصورتی که با تمرین فیزیکی همراه شود، اثربخشی بیشتری را در اجرای مهارت ایجاد خواهد کرد؛ اما اینکه کدام یک نسبت به دیگری اولویت داشته باشند مورد چالش است. لذا، هدف از انجام این پژوهش بررسی تعیین اولویت در ترکیب مرور ذهنی در برابر تمرین فیزیکی و یافتن بهترین زمان مناسب صرف شده برای مرور ذهنی در عملکرد هماهنگی دودستی بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی و به لحاظ هدف کاربردی بود. نمونه پژوهش 45 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه تهران (با میانگین سنی 2/16±25/3) بود که حایز امتیاز ورودی در تصویرسازی شدند. پرسشنامه تجدیدنظر شده تصویرسازی حرکت (هال و مارتین، 1999) جهت بررسی تصویرسازی حرکتی و همچنین دستگاه هماهنگی دودستی در این تحقیق مورداستفاده قرار گرفت. پس از کسب رضایت آزمودنی ها جهت حضور در پژوهش، پیش آزمون هماهنگی دودستی اجرا شد. سپس بر اساس امتیاز پیش آزمون هماهنگی به طور همگن به سه گروه (15 نفر) تقسیم شدند. گروه ها شامل تقدم مرور ذهنی، گروه تاخر مرور ذهنی و گروه کنترل بود. بعد از مداخله موردنظر هر گروه، مجددا پس آزمون هماهنگی از آزمودنی ها به عمل آمد. در این پژوهش علاوه بر آمار توصیفی و بررسی توزیع داده ها و همگنی واریانس ها، از تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی توکی و تی همبسته در سطح معنی داری 0/05 ≥P استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد علیرغم عدم تفاوت معنی دار بین گروه ها در پیش آزمون (0/05 ≤P )، بعد از مداخله گروه تقدم مرور ذهنی، نسبت به گروه کنترل (0/005=P)، و تاخر تمرین ذهنی (0/036=P) خطای کمتری در هماهنگی دودستی داشت. همچنین نتایج تی همبسته نشان داد که گروه تاخر مرور ذهنی خطای معنی دار بیشتری را در پس آزمون نسبت به پیش آزمون خود داشتند(0/007=P). یافته ها حاکی از این بود که تقدم مرور ذهنی بر تاخر آن موجب بهبود معنی دار میزان هماهنگی شد. لذا محققان پیشنهاد می کنند که مربیان می توانند در ترکیب تمرین فیزیکی و مرور ذهنی، تقدم مرور ذهنی را جهت اثرگذاری بیشتر بر بهترین عملکرد هماهنگی حرکتی بکار گیرند و پیشنهاد می شود از تاخر مرور ذهنی در تکالیفی که مستلزم هماهنگی دودستی است، استفاده نکنند.

نویسندگان

آزاده لسانی

کارشناس ارشد یادگیری و کنترل حرکتی دانشگاه تهران

شهرزاد طهماسبی بروجنی

دانشیار دانشگاه تهران