بررسی رابطه شاخص توده بدنی، قد و وزن با مهارت های جابجایی در کودکان مقطع ابتدایی شهر یاسوج

صنعتی شدن کشورها و زندگی در آپارتمان، موجب افزایش بی تحرکی در کودکان شده است (Durant et al, 1994). این بی تحرکی علاوه بر مشکلات سلامتی سبب شده است که بسیاری از کودکان نتوانند مهارت های پایه که بنیان مهارت های تخصصی ورزشی هستند را به طور موثر و کار آمد اجرا کنند، این در حالی است که بیشترین پیشرفت در اجرای این مهارت ها در دوران کودکی صورت می گیرد(Hagger et al, 2002). نتایج تحقیقات نشان می دهد، فعالیت جسمانی در بسیاری از کودکان کمتر از میزان توصیه شده است و با افزایش سن، رو به کاهش است(Sallis, 2000). همچنین کودکانی با تبحر حرکتی بهتر، در مقایسه با همسالان خود که تبحر حرکتی ضعیفی دارند، بیشتر در فعالیت های بدنی در گیر می شوند(Fisher et al, 2005). لذا کودکانی که در مهارت های حرکتی پایه ضعیف هستند، متعاقبا سبک زندگی بی تحرکی را انتخاب می کنند تا از در معرض دید قرار گرفتن این مشکلات حرکتی جلوگیری کنند (وزینی طاهر و همکاران، 1392). مطالعات نشان می دهند که فعالیت بدنی و سبک زندگی فعال به حفظ و ارتقای سلامت به ویژه در پیشگیری از ابتلا به بیماری های قلبی_عروقی در بزرگسالان کمک می کند(Baker et al, 2007. Kim et al, 2008). مطالعات گذشته ارتباط معنی داری بین مهارت های حرکتی، رشد مهارت های درشت، هماهنگی بصری_حرکتی و فعالیت بدنی نشان داد ه اند(Welk et al, 2000) . اگر عملکرد در مهارت های حرکتی پایه واقعا با سطوح فعالیت بدنی مرتبط باشد، رشد مهارت های حرکتی پایه در سنین پایین اهمیت زیادی پیدا می کند(Mazardo, 2008). محققین بیان می-کنند کودکانی که در مهارت های حرکتی درشت متبحرتر هستند، فعالیت جسمانی و ورزشی بیشتری دارند(Graf et al, 2004). مهارت های حرکتی پایه برای شرکت در اغلب فعالیت های بدنی ضروری هستند. برخی از مطالعات نشان دهنده رابطه ی تبحر در مهار ت های حرکتی پایه با استقامت عضلانی و شرکت در فعالیت بدنی سازمان یافته بوده اند(Okely et al, 2001). مهارت های حرکتی پایه، زیربنای رشد حرکتی است و افراد برای یادگیری مهارت های حرکتی روزمره و مهارت های ورزشی باید در مهارت های حرکتی پایه به تجربه بالا رسیده باشند.