تعیین کارکرد سبک های کنترلی بین فردی، انواع انگیزه ورزشی، اعتماد به نفس و تحلیل رفتگی در دانشجویان دانشگاه ارومیه

نظریه خودمختاری (دسی و رایان 1985) فرض می کند که رفتارهای مربی پیامدهای مهمی بر انگیزه دارد و آن ورزشکارانی خودمختاری شان دستخوش تغییراتی شده است، به نتایج مثبت یا منفی در عملکردشان منجر می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تفاوتهای جنسیتی در ادراک سبک رهبری میان فردی ایجاد شده توسط مربی، نوع انگیزه، عزت نفس و تحلیل رفتگی در ورزشکاران دانشگاهی است. 327 دانشجوی دانشگاه ارومیه با میانگین سنی 21/34 و دامنه 1/97 ( 211 مرد و 116 زن) در این تحقیق شرکت کردند. مقیاس رفتار مربیان کنترل (CCBS)، مقیاس انگیزه ورزشی (SMS-6)، پرسشنامه خود توصیفی( SDQ-III) و پرسشنامه تحلیل رفتگی ورزشکاران (ABQ) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل واریانس بین متغیرهای جنسیت در متغیرهای مورد مطالعه اختلاف معنی داری را نشان داد. تحلیلی سلسله مراتبی مرتب شده بر اساس جنس، پیش بینی تحلیل رفتگی از سبک کنترلی و نوع انگیزه (دو برای هر جنسیت) انجام شد. نتایج نشان داد که در مردان، عزت نفس بطور منفی با استفاده از سبک کنترلی (بتا = 0/19-) پیش بینی می شود. در زنان، عزت نفس با سبک کنترلی (بتا =0/16-) و بی انگیزه (بتا =0/11-) و با انگیزه درونی (بتا = 11) پیش بینی می شود. همچنین تحلیل رفتگی در مردان، با سبک کنترلی (بتا = 0/56) و بی انگیزه (بتا = 0/32) و با انگیزه درونی (بتا = 0/11-) بطور مثبت پیش بینی می شود. در زنان، فرسودگی با سبک کنترلی (بتا =0/42) و بدون انگیزه (بتا =0/35) و با انگیزه درونی (بتا= 0/15) بطور مثبت پیش بینی می شد. این مطالعه با ورزشکاران بر اهمیت سبک بین فردی ایجاد شده توسط مربی به عنوان یک عامل کلیدی برای انگیزه ورزشکار و به نوبه خود از رفاه و زوال آن تاکید دارد. اگر چه بین جنس ها در متغیرهای مطالعه اختلاف معنی داری وجود دارد، اما ارتباطی که نظریه پیش بینی ها در هر دو جنس بسیار مشابه است.

کلیدواژه ها:

سبک کنترلی ، انگیزه ورزشی ، اعتماد به نفس ، تحلیل رفتگی