مقایسه رفتاری دیوار های آجری با بازشو تقویت شده با FRP و شاتکریت تحت بارگذاری جانبی داخل صفحه

ساختمان های بنایی غیر مسلح ، از جمله ساختمان های سنتی به شمار می آیند که در سراسر دنیا موجود می باشد و هنوز بسیاری از ساختمان های موجود و همچنین سازه های تاریخی از نوع سازه های بنایی می باشند که به دلیل عدم رعایت اصول و ضوابط فنی، از ایمنی لازم برخوردار نبوده و در زمان وقوع زلزله آسیب پذیر هستند دو روش استفاده از شاتکریت و مقاوم سازی با الیاف کامپوزیت های FRP برای بهسازی و تقویت دیوارهای چنین سازه هایی موثر می باشد. در این مقاله با استفاده از مدل سازی اجزاء محدود در مقیاس ماکرو، اثر نحوه تقویت بر دیوارهای آجری با بازشو مورد بررسی و این دو روش در حالات گوناگون با هم مقایسه می گردد. بررسی نتایج نشان می دهد که مقاوم سازی با شاتکریت ، عملکرد بهتری نسبت به روش های مقاوم سازی با FRP از خود نشان داده و در تمام حالات با افزایش میلگرد ، سختی و مقاومت اولیه بیشتری نسبت به نمونه ی تقویت نشده و نمونه ی تقویت شده با CFRP را داراست. تاثیر الگوی بازشو بر روی مقاومت نهایی سازه موثر است در تقویت یک طرفه در الیاف بیشترین مقاومت مربوط به تقویت به روش سرتاسری با 55 درصد اقزایش مقاومت می باشد و پس از آن تقویت شطرنجی با 19 درصد افزایش و همچنین مشخص می شود که در تقویت با شاتکریت با افزایش سایز میلگرد و ضخامت شاتکریت مقاومت دیوار و سختی نیز بیشتر شده است.