بررسی روشهای تدریس درس زبان و ادبیات فارسی در مدارس و ارایه راهکارهای برای بهبود آن

زبان فارسی به عنوان یکی از زبان های غنی و کهن دنیا و زبان دوم اسلام، به لحاظ گستره واژگانی وتوانایی های خود، در ردیف زبان های مهم دنیا جای دارد و از ارزش شایانی برای انتقال مفاهیم دوستی ومعاونی بلند برخوردار است. زبان فارسی امروز بی گمان در ایجاد پیوند دوستی ملل هم جوار و سایر ملت هادر تحقق و شکل گیری طرح گفت وگوی ملت ها و تمد نها نقش بسزایی ایفا می کند. پیشرفت روز افزونعلوم و تحقیقات گوناگون در حیطه های مختلف حاکی از آن است که اطلاعات بشر روز به روز افزایش مییابد و مطالب جدیدی به دست می آید.امروزه هر فرد بشر ناچار از استفاده یافته های جدید است. در نظامآموزش و پرورش هر کشوری هدف های تربیتی و آموزشی در نهایت بوسیله معلم تحقق می یابد. محتوایدروس و موضوع های علمی،الگو های تربیتی و رفتاری همه و همه بوسیله معلم به دانش آموزان منتقل میشود . از این رو آموزش و پرورش پویا نیازمند معلمانی است که به روش های نوین در تعلیم و تربیت رویآورد و فعالیت های کهنه را رها کرده و با درک نقش و رسالت تربیتی خود قادر باشند تمام ابعاد وجودیدانش آموزان را تحت تاثیر قرار دهند. آنچه دراین مقاله خواهد آمد، نگاهی است کوتاه و گذرا به روش هاینوین تدریس درس ادبیات فارسی و نقد آن سخن به میان خواهد آمد. در نهایت نتیجه گیری بعمل آمده وپیشنهاداتی ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

تدریس ، روشهای تدریس ، درس زبان و ادبیات فارسی ، دانش آموز